ارتباط بين اندازه‌گيري‌هاي محيطي و حجمي بازو در تشخيص لنف ادم مرتبط با سرطان پستان

مقدمه: حجم‌سنجي با جابه‌جايي آب و اندازه‌گيري محيطي شيوه‌هاي رايج در تشخيص لنف ادم هستند. هدف اين مطالعه بررسي ارتباط بين شاخص‌هاي اندازه‌گيري‌هاي محيطي و حجمي در مبتلايان به لنف ادم مرتبط با سرطان پستان بود.  روش بررسي: مطالعه مقطعي حاضر در مبتلايان به لنف ادم مرتبط با سرطان پستان مراجعه كننده به يك كلينيك درمان لنف ادم در تهران از سال 1388 تا 1398 بود. مشخصات جمعيت‌شناختي، اندازه‌گيري‌هاي محيطي (7 نقطه در طول اندام فوقاني و حجمي (شيوه جابه‌جايي آب دست سالم و مبتلاي بيماران از پرونده پزشكي استخراج شد. اختلاف اندازه محيطي 2 يا ≥2 سانتي‌متر بين اندام‌ها در هريك از هفت نقطه، اختلاف اندازه محيطي 5 يا ≥5 سانتيمتر در مجموع نقاط اندازه‌گيري شده بين اندام‌ها، اختلاف حجم 10 و ≥10 درصد، 200 و ≥200 ميلي‌ليتر بين اندام‌ها، بررسي شدند. ارتباط بين انواع شاخص‌ها با ضريب توافق كاپا اندازه‌گيري و ميزان دقت اندازه‌گيري‌هاي محيطي در مقايسه با حجمي آناليز شد. يافته‌ها: اطلاعات 4647 اندازه‌گيري حجمي و محيطي بررسي شد. شاخص 2 با 5 سانتيمتر (0/720=Kappa و شاخص محيطي 2 سانتيمتر با حجمي 10 % (0/628=Kappa بيشترين ميزان توافق را نشان داد. بالاترين ميزان ارتباط بين شاخص‌هاي 2 سانتيمتر و 200 ميلي‌ليتر (0/296R2= بود. با در نظر گرفتن اختلاف حجم 200 ميلي‌ليتر به عنوان شاخص استاندارد، شاخص ≥2 سانتيمتر نسبت به ساير مقياس‌ها بيشترين حساسيت 90/74% و دقت 83/19% را داشت. نتيجه‌‌گيري: با در نظر گرفتن نقطه برش حجمي 200 ميلي‌ليتر به‌عنوان شاخص استاندارد حجم‌سنجي، بيشترين ميزان حساسيت و دقت مربوط به شاخص محيطي ≥2 سانتيمتر بود. حدود 30% از حجم ادم با متغير اندازه‌گيري محيطي قابل پيش‌بيني بود لذا بررسي ساير عوامل احتمالي تأثيرگذار در برآورد حجم ادم در مطالعات آتي ضروري به نظر مي‌رسد.