تاثير تمرين هوازي و مصرف نانو ميسل كوركومين بر بيان ژن casp3، casp9، bax و bcl2 بافت قلبي موش هاي بالب سي با سرطان پستان القايي در فاز درماني با دوكسوروبيسين

زمينه و هدف: دوكسوروبيسين دارويي فراگير در درمان انواع سرطان‌ها است كه به ‌دليل عوارض مختلف در بافت‌هاي بدن مصرف آن محدود شده است. لذا هدف از پژوهش حاضر در راستاي كاهش عوارض اين دارو، از طريق تأثير يك دوره تمرين هواري به همراه مصرف نانو‌ميسل كوركومين بر بيان ژن‌هاي CAS3،CAS9، BCL2 و BAX بافت قلبي موش‌هاي بالب سي با سرطان پستان القايي است. روش بررسي: 24سر موش ماده بالب سي به‌طور تصادفي به4 گروه كنترل بيمار دوكسوربيسين، بيمار دوكسوروبيسين و تمرين، بيمار دوكسوروبيسين و مكمل نانوكوركومين و بيمار دوكسوروبيسين، تمرين هوازي و مكمل تقسيم شدند. القاي سرطان پستان با سلول‌هاي MC4-L2 انجام شد. دوكسوروبيسين 2mg/kg به صورت زيرصفافي به تعداد 6 مرتبه و در روزهاي 28،21،14،7،1 و 35 تزريق شد. برنامه هوازي 6 هفته، هفته‌اي 5 روز با افزايش سرعت نوارگردان در هر دو هفته و مصرف نانوميسل كوركومين با دوز 100 mg/kg بود، داده هاي جمع ‌آوري شده با آناليز واريانس دوطرفه در سطح معني‌داري 0.05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: تمرين هوازي سبب كاهش معنادار بيان ژن CAS3، CAS9وBAX شد ولي تأثير معناداري بر BCL2 نداشت (P≤ 0/05. مصرف مكمل نانوميسل كوركومين سبب كاهش معناداري در بيان ژن CAS3، CAS9 شد اما تأثير معناداري بر بيان ژن BAX نداشت اگرچه سبب افزايش معنادار بيان ژن BCL2 شد. (P≤ 0/ 05 نتيجه‌گيري: احتمالاً تمرين‌ منتخب هوازي و مصرف مكمل نانو ميسل كوركورمين مجزا و يا همزمان مي‌تواند در كاهش حساسيت به آپوپتوز و محافظت از قلب به عنوان بافت غيرهدف در زمان درمان با داروي دوكسوربيسين كه به‌منظور جلوگيري از رشد و پيشرفت سلول هاي سرطاني در بيماران استفاده مي‌شود موثر واقع شود.