بررسي اثربخشي تمرينات تركيبي (هوازي-مقاومتي) بر نشانگرهاي التهابي در زنان چاق يائسه مستعد سرطان پستان: كارآزمايي باليني تصادفي سازي شده، گروه كنترل موازي و يك مركزي

مقدمه: چاقي بيماري مزمن ناشي از عدم تعادل هموستاز است كه با خطر ابتلا به سرطان پستان وابسته به استروژن پس از يائسگي مرتبط است. هدف مطالعه حاضر بررسي اثرات تمرين تركيبي (استقامتي- مقاومتي) بر نشانگرهاي التهابي[اينترلوكين-6(IL-6)، تومور نكروز دهنده-آلفا (TNF-α) و استراديول(E2)] و شاخص هاي عملكردي (VO2max، تعادل،انعطاف پذيري و قدرت) زنان يائسه چاق مستعد سرطان پستان بود. روش بررسي: تحقيق ما از نوع كارآزمايي باليني تصادفي‌ و كنترل‌شده كور سازي نشده بود. سي زن يائسه كم تحرك و چاق در اين مطالعه شركت كردند [سن 45 تا 55 سال، داراي اضافه وزن يا چاق (BMI≥25 kg/m2)، غير فعال (≤150 min/week  فعاليت ورزشي) ، نمره خطر 5 ساله ابتلا به  سرطان پستان مدل گيل بالاتر از (1/66)] و به طور تصادفي به دو گروه تجربي (CT، n=12)  و كنترل (CG، n=13) تقسيم شدند. آزمودني ها در يك مداخله 12 هفته اي تحت نظارت (5 روز در هفته؛تمرين هوازي 3 جلسه 30دقيقه و تمرين مقاومتي دو جلسه 60 دقيقه) شركت كردند. قبل و بعد از مداخله، نمونه خون براي ارزيابي سطوح E2 و بيان ژن IL-6  و TNF-α  از داوطلبان اخذ شد. شاخص هاي عملكردي (قدرت، VO2max، انعطاف و تعادل) در سه مرحله پيش، بين و انتهاي مداخله اندازه گيري شد. بيان كمي ژن با استفاده از روش 2-∆∆ct و از طريق نرم افزار REST ارزيابي شد. از آنوا و تعقيبي بونفروني براي مقايسه ي گروه‌ها در سطح معنا‌داري α 0.05  استفاده شد.          يافته ها: در پاسخ به پروتكل تمرينات تركيبي؛ ، توده چربي(FM)، توده بدون چربي) LBM) و دور كمر (WC) در گروه تجربي به طور معني داري نسبت به گروه كنترل بهبود يافت (P   0.05)، به طوري كه كاهش توده چربي (7/73- %) و افزايش توده بدون چربي (2/5+ %) در گروه تجربي مشاهده شد.كاهش قابل توجهي در بيان IL-6 (0/004=P) و TNF-α (0/0013=P) در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل مشاهده شد؛ در حالي كه تفاوت معني داري در سطوح استراديول در گروه تجربي نسبت به كنترل وجود نداشت (P 0.05) تعادل (0/001=P )،  VO2max(0/001=P)، قدرت ]فشردن دست (0/001=P)، بيشينه اندام تحتاني (0/001=P )] و انعطاف پذيري (0/002=P) نيز  در گروه تجربي به طورمعني داري نسبت به گروه كنترل افزايش يافت. نتيجه گيري:  به نظر مي رسد تمرينات تركيبي و كاهش توده چربي ناشي از تمرينات تركيبي، افزايش سيتوكين هاي پيش التهابي را كاهش داده كه يكي از عوامل خطر در بروز سرطان پستان است. بنابراين، اين مطالعه شواهد بيشتري از تعامل پيچيده بين استراديول، سايتوكين هاي پيش التهابي، بافت چربي و توده عضلاني را در زنان يائسه ارائه مي دهد.