پيش بيني اضطراب سلامت براساس عدم تحمل ابهام: بررسي نقش ميانجي انعطاف‌پذيري شناختي و سايبركندريا در زنان بهبود يافته از سرطان پستان

زمينه و هدف: ترس از ابتلاي مجدد به بيماري در زنان بهبود يافته از سرطان پستان امري شايع است. اين نگراني علاوه بر تاثير منفي بر كيفيت زندگي اين افراد موجب بالا رفتن هزينه هاي درماني و مراقبتي مي شود. لذا، پژوهش حاضر به منظور پيش بيني اضطراب سلامت بر اساس عدم تحمل ابهام و نقش ميانجي انعطاف پذيري شناختي و سايبركندريا در افراد بهبود يافته از سرطان پستان انجام گرفت. روش بررسي: اين پژوهش در قالب يك پژوهش توصيفي همبستگي انجام گرفت. نمونه شامل 196 بيمار بهبود يافته سرطان پستان بود كه براي پيگيري دوره هاي بعد از درمان به بيمارستان هاي حضرت رسول اكرم (ص)، بازرگانان، تربيت مدرس شهر تهران مراجعه كرده بودند. همچنين نمونه شامل بيماران بهبود يافته از سرطان پستاني بود كه براي دريافت روان درماني به كلينيك هاي روان درماني راه آرامش و سپيد در شهر تهران مراجعه كرده بودند. نمونه گيري به صورت در دسترس انجام گرفت. پرسشنامه ها به دو صورت حضوري و آنلاين تكميل شدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه ي عدم تحمل ابهام فرستون و همكاران (1994)، اضطراب سلامت سالكوسكيس (1989)، سايبركندريا مكالروي و شولين (2014) و انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010) بود. براي تحليل داده ها از نرم افزار SPSS-25 و R استفاده شد. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و روش مدلسازي معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتيجه ي اين پژوهش نشان داد كه مدل پيشنهادي داراي برازش است. بين عدم تحمل ابهام و اضطراب سلامت با نقش ميانجي سايبركندريا در افراد بهبود يافته از سرطان پستان همبستگي مثبت و معناداري وجود داشت(0/01 P). همچنين سايبركندريا رابطه بين عدم تحمل ابهام و اضطراب سلامت را به صورت مثبت و معناداري ميانجيگري مي كرد (0/01 P). نتيجه گيري: مداخلات روانشناختي در افراد مبتلا به سرطان پستان براي بهبود اضطراب بهتر است عواملي از قبيل عدم تحمل ابهام، انعطاف پذيري شناختي و سايبركندريا را هدف درمان قرار دهند.