مقايسه تأثير دو برنامه تمرين ورزشي هوازي و تناوبي خيلي شديد بر بيان ژن‌هاي گالكتين-1 و گالكتين-3 در بافت تومور موش‌هاي ماده balb-c مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: مطالعات جديد نشان مي‌دهد مهار رشد تومورها، با كاهش بيان فاكتورهاي آنژيوژنزي به روش هاي گوناگون از جمله فعاليت ورزشي، مي‌تواند روش ارزشمندي در كنترل پيشرفت بيماري سرطان باشد. گالكتين-1 و گالكتين-3 در القا و حفظ آنژيوژنز تومور نقش مهمي دارد. هدف از اين پژوهش، مقايسه تأثير دو برنامه تمرين ورزشي منتخب بر بيان گالكتين-1 و گالكتين-3 در بافت تومور موش‌هاي ماده balb-c مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسي: 24 سر موش ماده balb-c، با تزريق سلول‌هاي سرطاني وابسته به گيرنده استروژن MC4L2، مبتلا به تومور پستان شدند. سپس به سه گروه هشت‌تايي تومور (T)، تومور+تمرين هوازي (T+AE) و تومور+تمرين تناوبي خيلي شديد (T+HIIT) تقسيم شدند. گروه T+AE، 6 هفته، 5 روز در هفته و هر جلسه 60 دقيقه، پروتكل تمرين هوازي را اجرا كردند. گروه T+HIIT، 3روز در هفته به مدت 6 هفته و هر جلسه 1ساعت، پروتكل تمرين تناوبي خيلي شديد را اجرا كردند. در انتها، موش‌ها با تزريق كتامين و زايلوزين بي‌هوش شدند، بافت تومور برداشته و در نيتروژن مايع فريز شدند. بيان گالكتين-1 و گالكتين-3 به روش Real time-PCR سنجيده شد و نتايج به صورت Fold change_در سطح معناداري (P 0/05)_ با نرم‌افزار GENEX بيان شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد پروتكل تمرين هوازي در گروه T+AE، تأثير معناداري بر بيان گالكتين-1 در مقايسه با گروه T نداشت ولي باعث كاهش 1/70 برابري بيان گالكتين-3 (00/0=P) شد. در گروه T+HIIT در مقايسه با گروه T، بيان گالكتين-1، 3/04 برابر كاهش (00/0=P) و بيان گالكتين-3، 6/57 برابر كاهش (00/0=P)، در گروه T+HIIT در مقايسه با گروه T+AE، بيان گالكتين-1، 58/2 برابر كاهش (00/0=P) و بيان گالكتين-3، 3/86 برابر كاهش (00/0=P) يافت. نتيجه‌گيري: احتمالاً تمرين هوازي با كاهش بيان گالكتين-3 و تمرين تناوبي خيلي شديد با كاهش بيان گالكتين-1 و گالكتين-3 بر پيشگيري از پيشرفت بيماري سرطان پستان، موثر است.