تدوين مدل نظم‎جويي شناختي هيجان براساس مؤلفه‎هاي خداپنداره، خودپنداره و سبك‎هاي دلبستگي با ميانجي‎گري نيرومندي من

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزيابي مدل ساختاري پيش‎بيني نظم‎جويي شناختي هيجان براساس خداپنداره−خودپنداره، سبك‎هاي دلبستگي با ميانجي‎گري نيرومندي من صورت گرفت. روش: روش اين پژوهش همبستگي مبتني بر روابط ساختاري (تحليل مسير) مي‎باشد. شركت‎‎كنندگان شامل 250 نفر از دانشجويان دانشگاه تهران و شاهد كه به روش نمونه‎گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده پرسشنامه خداپنداره−خودپنداره براي مداخلات معنوي جانبزرگي، پرسشنامه سبك دلبستگي كولينز و ريد، پرسشنامه نظم‎جويي شناختي هيجان گارنفسكي و پرسشنامه نيرومندي من‎ ماركستروم بود. داده‎هاي حاصله با استفاده از نرم‎افزار SPSS-26 و ليزرل مورد تجزيه و تحيل قرار گرفت. نتائج: نتائج حاصل از مدل معادلات ساختاري نشان داد كه مدل مفهومي اوليه مفروض اوليه برازش مطلوب را نداشت و مسيرهاي خداپنداشت و دلبستگي اجتنابي معنادار نشد. بعد از حذف اين مسيرها، مدل اصلاح شده برازش مطلوب پيدا كرد. مدل اصلاح شده به اين شكل است كه خودپنداره، خودپنداشت و سبك دلبستگي دوسوگرا با ميانجي‎گري نيرومندي من توانستند نظم‎جويي انطباقي و غيرانطباقي شناختي هيجان را پيش‎بيني كنند. همچنين خداپنداره و سبك دلبستگي ايمن، توانستند بدون ميانجي‎گري نيرومندي من نظم‎جويي غيرانطباقي را پيش‎بيني كنند. نتيجه‎گيري: براساس نتائج حاصله مي‎توان گفت كه خداپنداره در مقابل خداپنداشت در افراد بيشتر باشد، نظم‎جويي شناختي هيجان غيرانطباقي در آنها افزايش مي‎دهد. همچنين دلبستگي ايمن در افراد، نظم‎جويي غيرانطباقي شناختي هيجان را كاهش مي‎دهد. همچنين خودپنداره، خودپنداشت و سبك دلبستگي دوسوگرا با ميانجي‎گري نيرومندي من، راهبرد انطباقي و غيرانطباقي نظم‎جويي شناختي هيجان را پيش‎بيني مي‎كند. بدين‎سان مي‎توان در روابط بين‎فردي، موضوعات تربيتي، خانوادگي، مذهبيِ، معنوي و درماني به متغيرهاي ياد شده توجه نمود.