نقش ميانجي‎گري استرس ادراك شده و عاطفه مثبت در ارتباط بين جهت‎گيري مذهبي و سلامت روان

هدف پژوهش پيش‌رو بررسي نقش ميانجي‎گري استرس ادراك شده و عاطفه مثبت در رابطه بين جهت‎گيري مذهبي و سلامت روان در ميان دانشجويان است. طرح پژوهش حاضر همبستگي و از نوع مدل‎سازي معادلات ساختاري و جامعه آماري آن دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز در سال 1400−1401 بود. با روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‎اي 311 نفر از دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز انتخاب شدند و ابزارهاي جهت‎گيري مذهبي باي مالت (1999) و سلامت روان (1972) و استراس ادراك‌شده (1983) به كار رفت. يافته‎ها نشان داد جهت‎گيري مذهبي با استرس ادراك شده و نيز استرس ادراك‌شده با سلامت روان رابطه دارد؛ همچنين يافته‎ها گوياي آن است كه جهت‎گيري مذهبي از راه استرس ادراك شده با سلامت روان رابطه ندارد. ارتباط جهت‎گيري مذهبي با عاطفه مثبت و ارتباط عاطفه مثبت با سلامت روان تأييد شد. عاطفه مثبت رابطه ميان جهت‎گيري مذهبي را با سلامت روان تبيين مي‎كند. بين متغيرهاي ميانجي تفاوت معنا‎داري ديده نشد. پيشنهاد مي‎شود جهت افزايش سلامت روان در دانشجويان جهت‎گيري مذهبي دروني تقويت و برنامه‎هاي حمايتي و آموزشي جهت مديريت استرس در دانشجويان و افزايش عواطف مثبت در آنها طراحي شود.