قابليت هاي دولت جهاني حق بنياد در اجراي حداكثري حقوق بشر

استقرار دولت جهاني حق‌بنياد (اتحاد بشريت تحت يك قدرت سياسي مشترك و مقيد به هنجارهاي حقوق بشري) به‌عنوان غايت سازه آنارشي دولت-كشوري‌ به‌زعم برخي از انديشمندان شدني و اجتناب‌ناپذير بوده و پيش‌فرض ما براي تبيين قابليت‌هاي اين دولت در اجراي حداكثري حقوق بشر قرارگرفته است. در پژوهش پيش‌رو پرسش اصلي آن است كه دولت جهاني چه جذابيت‌هايي براي اجراي حداكثري حقوق بشر دارد؟ درمقاله حاضر با روش توصيفي- تحليلي و با هدف تبيين قابليت‌هاي دولت جهاني، ويژگي‌هاي اين دولت در اجراي هنجارهاي حقوق بشر به تفكيك نسل‌هاي سه‌گانه حقوق بشري بحث شده و نتيجه پژوهش،گوياي جاذبه‌هاي ممتاز دولت جهاني‌ به‌جهت استفاده انحصاري و مشروع از زور(دولت وبري) شناسايي متقابل تمامي كنش‌گران (دولت هگلي) همبسته‌كردن بشريت و كنترل منازعات و هماهنگي بين كشوري (دولت كانتي) كاركرد حداقلي و ضروري (تضمين حق ‌منفي) استقرار عدالت توزيعي و بازپخش منابع ثروت در جهان (تضمين حق‌ مثبت) و.. است كه مي‌تواند موجب اجراي حداكثري حقوق بشرگردد.