بررسي مقايسه اي الگوي حكمراني خوب بين دو كشور مصر ‌تونس از ۲۰۱۱تا ۲۰۱۹

پايان دهه 1990 ، رويكرد حكمراني خوب مورد توجه قرار گرفت و برنامه عمران سازمان ملل و صندوق بين‌المللي پول آن را به عنوان كليد معماي توسعه مطرح نمودند. هرچه حاكميت قانون بيشتر و دستگاه قضايي كارآمدتر و ميزان مشاركت بيشتر باشد، حكمراني بهتر است. دهه گذشته در خاورميانه شاهد انقلابهاي عربي در اعتراض به حكومتهاي ديكتاتوري و سياستهاي تبعيض آميز بوده ايم كه مي‌توان گفت حكمراني خوب يكي از مسيرهاي پيش روي آنان براي جبران گذشته است. در اين پژوهش به بررسي دو كشور مصر و تونس مي‌پردازيم. جهت ارزيابي موقعيت اين دو كشور، از شش شاخص حكمراني خوب يعني كنترل فساد، حاكميت قانون، كيفيت قوانين و مقررات، كارايي و اثربخشي دولت، ثبات سياسي و حق اظهارنظر و پاسخگويي بهره مي‌گيريم. پرسش پژوهش اين است كه به صورت تطبيقي، تونس و مصر پس از بهار عربي توانسته اند به چه جايگاهي از لحاظ حكمراني خوب دست يابند؟ روش پژوهش مقاله توصيفي-تحليلي و از نوع مطالعات تطبيقي است. هدف انجام پژوهش مقايسه وضعيت دو كشور مصر و تونس از نظر دستيابي به الگوي حكمراني خوب پس از انقلاب مي‌باشد. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه تونس به علت برخورداري از طبقه‌ي متوسط پويا، جامعه مدني نسبتاً قوام يافته و متكثر، ارتش كوچك و حرفه‌اي، تجانس قومي-مذهبي و انسجام جناح‌هاي مختلف، تا حدودي به ثبات دست يافته و داراي امتياز بهتري در زمينه‌ي حكمراني خوب است، اما كشور مصر به دليل تنش‌هاي سياسي-مذهبي، دخالت گسترده‌ي ارتش در سياست، كودتاي 2013 پس از انقلاب در نوعي بي‌ثباتي سياسي به سرمي‌برد و اين امر در كاهش امتياز آن در زمينه‌ي حكمراني خوب اثرگذار بوده است.