تاثير هشت هفته تمرين مقاومتي همراه با مصرف عصاره خارخاسك بر شاخص هاي آنتي اكسيداني بافت هيپوكمپِ موش هاي صحرايي نر درمعرض استانازول

هدف: امروزه بهره گيري از مواد نيروزا به معضل پيچيده اي در ورزش تبديل شده است، از طرفي تمرين مقاومتي و گياه خارخاسك تاثير گذاري زيادي در كنترل فشار اكسايشي دارد اما تعامل تاثير تمرين مقاومتي همراه با گياه خارخاسك و استانازول بر ظرفيت آنتي اكسيداني كم تر بررسي شده است. از اين رو  هدف مطالعه حاضر بررسي تاثير هشت هفته تمرين مقاومتي همراه با مصرف عصاره خارخاسك بر شاخص هاي سوپر اكسيدديسموتاز (SOD)، گلوتاتيون پراكسيداز (GPX) و كاتالاز (CAT) بافت هيپوكمپِ موش هاي صحرايي نر در معرض استانازول بود. روش شناسي: در اين مطالعه تجربي 56 سر موش صحرايي نر با محدوده وزن 150 تا 200 گرم و ميانگين سني 8 هفته، انتخاب و در 7 گروه 8 سري شامل 1) كنترل (C)، 2) مصرف استانازول (S)، 3) مصرف استانازول همراه با mg/kg 100 خارخاسك (ST100)، 4) مصرف استانازول همراه با mg/kg 50 خارخاسك (ST50)، 5) مصرف استانازول همراه با تمرين مقاومتي (SRT)، 6) مصرف استانازول همراه با تمرين مقاومتي و mg/kg 100 خارخاسك (SRTT100) و 7) مصرف استانازول همراه با تمرين مقاومتي و mg/kg 50 خارخاسك (SRTT50) تقسيم شدند. در مدت هشت هفته گروه هاي 2- 7 روزانه mg/kg 5 استانازول به صورت صفاقي دريافت نمودند؛ گروه هاي 5- 7 سه جلسه در هفته با شدت 30 تا 100درصد وزن بدن، تمرينات مقاومتي انجام دادند و گروه هاي 3، 4، 6 و 7 روزانه دوزهاي معين خارخاسك را به صورت صفاقي دريافت نمودند. براي تحليل داده‌ها از آناليز واريانس يك طرفه و آزمون توكي استفاده شد (0.05 p). يافته‌ها: مصرف ST سبب كاهش SOD، GPX و CAT در هيپوكمپ شد (0.05P ). با اين وجود SRT باعث افزايش معناداري سطوح SOD،GPX  و CAT شد (0.05P ). همچنين ST50 و ST100  تاثير معناداري بر افزايش سطوح SOD و GPX داشتند (0.05P ).SRTT100  و SRTT50 اثر معناداري بر افزايش سطوح SOD، GPX و CAT داشت (0.05P≤). SRTT100  اثر بيشتري بر افزايش سطوح SOD داشت (0.05P )، در حالي كه سطوح CAT در SRTT50 افزايش بيشتري داشت (0.05P ). نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد تمرين مقاومتي و مصرف خارخاسك به طور مجزا اثرات موثري بر بهبود شاخص هاي آنتي اكسيداني دارند، با اين وجود انجام تمرين مقاومتي و مصرف مكمل خارخاسك مي تواند اثرات مطلوب تري نسبت به هر مداخله به تنهايي بر شاخص هاي آنتي اكسيداني بافت هيپوكمپ ناشي از مسموميت استانازول داشته باشد.