بررسي رابطه انواع سرمايه با تأكيد بر سرمايه اجتماعي و روحيه كارآفريني

افزايش بي‌سابقۀ ميزان بيكاري بين دانش‌آموختگان دانشگاهي از يك‌سو و عدم توانايي دولت در استخدام آن‌ها از سوي ديگر، نشان‌دهندۀ اين است كه مقوله كارآفريني بايد به‌طورجدي موردتوجه قرار گيرد. بر اين اساس، هدف تحقيق حاضر شناسايي وضعيت روحيه كارآفريني در بين دانشجويان و بررسي رابطه انواع سرمايه (با تأكيد بر سرمايه اجتماعي) بر روحيه كارآفريني آنان است. اين پژوهش به روش كمي انجام شده است. جامعۀ آماري آن، دانشجويان سه مقطع كارشناسي، كارشناسي ارشد و دكتراي دانشگاه فردوسي و علوم پزشكي مشهد است كه 442 نفر از آنان به‌صورت تصادفي انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است كه با استفاده از اعتبار محتوا و اعتبار سازه، تعيين اعتبار و با استفاده از همساني دروني به روش آلفاي كرونباخ تعيين پايايي شدند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه از بين انواع سرمايه، سرمايه فرهنگي (r=-0.219) و اقتصادي (r=0.159) رابطه معناداري با روحيه كارآفريني دارند. همچنين از بين انواع سرمايه اجتماعي، سرمايه معطوف به روابط دوستي و خانوادگي رابطه معنادار مثبتي با روحيه كارآفريني دارند؛ درحالي‌كه رابطه سرمايه نهادي با روحيه كارآفريني رابطه منفي است. اين نتايج نشان مي‌دهد كه علاوه بر تقويت سرمايه اجتماعي، لازم است كه دانشگاه‌ها در مدل‌هاي آموزشي خود، افراد شاغل در محيط واقعي را در بحث آموزش در دانشگاه درگير نمايند. چراكه اين نوع برنامه‌ها دانشجويان را در مسائل و چالش‌هاي تجربه شده به‌وسيله كارآفرينان در موقعيت واقعي زندگي درگير مي‌كند.