رمولوس كبير و مرگ يزدگرد از منظر تاريخ‌گرايي‌نوين: نگاه دو نمايشنامه‌نويس به سقوط دو امپراتوري باستاني

معمولاً به هنگام برخورد با آثار هنري داراي مضمون تاريخي، يا انتظار تطابق عين به عين آن اثر با تاريخ را داريم، يا اينكه منتظريم به نوعي خوانش هنرمند را از آن دوره تاريخي ببينيم. حالت اول كه به هيچ عنوان، آن هم در جهان هنر قابل بازسازي و بازنمايي نيست. شيوه دوم نيز ديگر كاركرد سابق را ندارد. با داشتن شناختي كافي از نويسنده و شرايط گفتماني و روابط قدرت در دوره زيست او بهتر مي‌توان نوع نگاهش به تاريخ را در اثري تاريخي واكاوي كرد. در اين مقاله با روش تطبيقي و تاريخي، دو اثر مرگ يزدگرد نوشته بهرام بيضايي و رمولوس كبير نوشته فردريش دورنمات از منظر تاريخ‌گرايي‌نوين بررسي مي‌شوند تا نشان داده شود كه چگونه دو نمايشنامه نويس در دو مكان و زمان متفاوت از تاريخ اثر گرفته‌اند و بر تاريخ زمانه خود اثر گذاشته‌اند. اين مقايسه تطبيقي نشان مي‌دهد كه انتخاب دوره‌اي خاص از تاريخ براي نوشتن نمايشنامه از طرف نمايشنامه‌نويس هدفمند بوده است و همچنين پرداختن به يك دوره تاريخي، متأثر از دوره زيست و فرهنگ نمايشنامه‌نويس است و علت تفاوت جايگاه قدرت و پايان‌بندي متن‌ها در همين موضوع نهفته است.