عوامل موثر بر پيشگيري از فساد اداري در دستگاه هاي آموزشي كشور (مورد مطالعه: دانشگاه‌هاي دولتي كلان شهر تهران)

زمينه و هدف: نظام آموزشي براي پيشگيري از فساد اداري و آموزشي نيازمند پژوهش در اين زمينه است. اما محققان، پژوهش‌هاي كمي در حوزه فساد در آموزش عالي انجام داده اند. لذا هدف پژوهش حاضر ارائه مدل جامع عوامل موثر در پيشگيري از فساد اداري در دستگاه هاي آموزشي كشور مي باشد.روش: روش اين تحقيق از حيث هدف كاربردي و از نظر روش تركيبي - اكتشافي است. جامعه آماري در بخش كيفي متخصصان و مديران دانشگاه هاي دولتي تهران و نمونه، 32  نفر از خبرگان دانشگاه هاي مذكور است كه  با روش گلوله برفي انتخاب شدند. جامعه آماري در بخش كمي 13279 نفر از كارمندان همان دانشگاهها و  نمونه در بخش كمي با فرمول كوكران 373 نفر و با روش تصادفي طبقه بندي مشخص شد. ابزار گردآوري داده ها در بخش كيفي، مصاحبه با خبرگان و در بخش كمي پرسشنامه محقق ساخته مي باشد. براي بررسي پايايي مدل اندازه گيري، از بررسي ضرايب بارهاي عاملي، آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي استفاده شد. همچنين براي روايي متغيرهاي مكنون، ميانگين واريانس استخراجي (AVE) به كار رفت. پرسشنامه مقدماتي، توسط32 خبره اصلاح و روايي صوري و محتوايي و پايايي آن تأييد شد. براي تجزيه و تحليل داده هاي در بخش كيفي از فراتركيب و در بخش كمي از دلفي فازي، ديمتل، تجزيه و تحليل MICMAC و معادلات ساختاري استفاده گرديد.يافته ‌ها: عوامل موثر در پيشگيري از فساد با اولويت بندي عوامل سازماني، مديريتي، سياسي، قضايي، فردي و فرهنگي در پيشگيري از فساد اداري در دانشگاه ها موثرند.نتيجه ‌گيري: دستگاه هاي آموزشي با شناسايي مولفه هاي عوامل فردي، سازماني، مديريتي، فرهنگي سياسي، حقوقي، شفاف سازي و بسترسازي فرهنگي مي توانند در قالب مدل پيشنهادي از فساد اداري و آموزشي پيشگيري نمايند.