مدل تعالي پارك‌هاي علم و فناوري: مبتني بر بستر زيست‌بوم نوآوري ايران

پارك‌هاي علم و فناوري با هدف توسعه اقتصاد دانش‌بنيان شكل گرفتند و نقش پررنگي در زيست بوم نوآوري دارند. در دو دهه اخير شاهد رشد كمي پارك هاي علم و فناوري و تأثيرات مثبت آنها بوده‌ايم. هم اكنون با توجه به بلوغ مفهومي و كمي پاركهاي علم و فناوري در كشور، نيازمند ارتقاء و توسعه كيفي اين بازيگر با اهميت در زيست بوم نوآوري هستيم. در چشم انداز ۱۴۰۴ سهم قابل توجهي براي اقتصاد دانش بنيان در توليد ناخالص داخلي در نظر گرفته شده است. در حال حاضر اين سهم بسيار اندك و كمتر از يك درصد است. هدف اصلي اين پژوهش طراحي مدل تعالي پارك هاي علم و فناوري كشور ايران با هدف توسعه نقش آفريني شركت هاي مستقر در اقتصاد دانش بنيان است. مطالعه پيش رو با استفاده از رويكرد كيفي و با اتكا بر فلسفه تفسيري نمادين به دنبال استخراج چيستي مدل تعالي پاركهاي علم و فناوري در كشور ايران است. در اين راستا از استراتژي تئوري داده بنياد به منظور تبيين استقرايي نظريه استفاده شده است. داده ها از طريق مصاحبه نيمه ساخت يافته با 21 نفر از خبرگان دانشگاهي و اجرايي در زيست بوم نوآوري و از طريق نمونه گيري نظري تا رسيدن به نقطه اشباع نظري جمع آوري شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهند كه پاركهاي علم و فناوري در ايران بيشترين ويژگي هاي مربوط به نسل اول و دوم پاركها را دارند و در راستاي تعالي مي بايست به سمت پاركهايي با ويژگي نسل سوم و چهارم (ويژگي هايي مانند بهبود رفاه جوامع محلي، دارا بودن تيم هاي مديريت حرفه اي، شكل دهي شهر دانش، مناطق ويژه نوآوري و پارك هاي ديجيتال) حركت كنند.