ظرفيت‌ها و چالش‌هاي الگوي سينماي ملي ‌ـ‌ ژانري

سينماي ملي، متمايز از سينماي «جريان اصلي» يا مترادف با «سينماي هنري» نيست. فيلم‌‌هاي توده‌‌پسند نيز بيانگر منش‌‌هاي ملي‌‌ و حاكي از رابطۀ درهم‌‌تنيدۀ نظام ژانري‌ و سينماي ملي‌‌اند. درعين‌‌حال، ژانرها و سينماي ملي با چالش‌‌هاي متعددي از حيث تعاريف، مرزبندي‌‌ها و كاركردهاي گوناگون مواجه‌اند. ژانرها به‌‌ مثابه پاره‌‌گفتارهاي سينماي ملي، روندمحور و همواره در معرض تحول و بازنگري‌‌اند. هدف اين مقاله، بررسي تبادلات، هم‌پوشاني‌‌ها، ظرفيت‌‌ها و چالش‌‌هاي نظريه‌‌هاي ژانر و سينماي ملي، مواجهه با پويش‌‌هاي دروني و بيروني امر ملي و نقش تأثيرگذار دولت‌‌هاست. در اين مقاله براي بررسي ظرفيت‌‌ها و چالش‌‌هاي سينماي ملي ‌ ژانري از روش تحليل منطقي و استدلال قياسي بهره گرفته شده و از طريق مطالعات اسنادي و كتابخانه‌اي، داده ‌هاي مورد نياز گردآوري شده‌اند. يافته‌ها نشان مي‌دهند كه الگوي سينماي ملي‌ ـ‌ژانري مي‌تواند از ظرفيت ‌ها و امكانات ژانر و امر ملي بهره بگيرد. اين الگوي كارآمد مي‌تواند بازتاب تفاوت‌‌هاي فرهنگي و اجتماعي و واقعيت‌‌هاي چندگانۀ اجتماع در برهه‌‌هاي گوناگون باشد. لايه ‌هاي معنايي و نحوي پاره‌‌گفتارهاي امر ملي حاوي سنت‌‌ها، ارزش‌‌هاي اجتماعي و فرهنگي و واقعيت‌‌هاي چندگانه ملي‌ اند. الگوي سينماي ملي ‌ـ ‌ژانري مي‌تواند با اتخاذ راه كاري انعطاف ‌پذير براي تعريف و بازتعريف مرزهاي دروني و بيروني‌‌ اش، استمرار يابد.