كاربرد مدل PEN-3 در ارتقاي رفتارهاي تشخيص زودرس سرطان پستان در زنان ساكن در حاشيه شهر

مقدمه: با وجود اين كه سرطان پستان يكي از بزرگترين تهديد كننده‌هاي سلامت زنان است با اين حال انجام رفتارهاي تشخيص زودرس به‌خصوص در جمعيت‌هاي آسيب پذير چندان مطلوب نيست، اين مطالعه با هدف تعيين تأثير مداخله آموزشي بر ارتقاء رفتارهاي تشخيص زودرس سرطان پستان در زنان ميانسال ساكن در حاشيه شهر مشهد انجام شده است. مواد و روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي در سال ۱۳۹۷ زنان مراجعه كننده به مراكز خدمات جامع سلامت حاشيه شهر مشهد به صورت تصادفي انتخاب و به دو گروه مداخله (۶۰ نفر) و كنترل (۶۰ نفر) تقسيم شدند. مداخله آموزشي طي ۴ جلسه بر اساس سازه‌هاي مدل PEN-۳ صورت پذيرفت، پرسشنامه محقق ساخته بلافاصله و ۲ ماه بعد از مداخله آموزشي توسط گروه هدف تكميل شد، داده‌ها با مداخله‌هاي آماري در نرم افزار SPSS ۱۹ مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين سازه‌هاي عوامل ادراكي، قادر كننده و تقويت كننده به طور معناداري در زنان داراي تحصيلات بالاتر بيشتر بود. با وجود عدم اختلاف آماري معنادار بين دو گروه قبل از انجام مداخله آموزشي اما بلافاصله و دو ماه بعد از انجام مداخله، ميانگين نمرات سازه‌هاي مدل و رفتارهاي تشخيص زودرس در گروه مداخله به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود. نتيجه گيري: با توجه به تأثير مداخله آموزشي بر اساس سازه‌هاي مدل PEN-۳ بر رفتارهاي تشخيص زودرس در زنان حاشيه نشين، به نظر مي رسد در مداخلات آموزشي علاوه بر فرد، بستگان و حاميان موثر در بكارگيري رفتار سالم نيز بايد مورد توجه قرار گيرند و از ظرفيت باورهاي مثبت  موجود در خصوص رفتار سالم  براي افزايش انگيزش افراد در بكارگيري رفتارهاي تشخيص زودرس بخصوص در جمعيت هاي آسيب پذير بهره گرفت.