كمال گرايي در كارورزان رشته پزشكي عمومي دانشگاه علوم پزشكي گيلان در سال 1400

زمينه: كمال گرايي داراي جنبه هاي مثبت و منفي است كه مي تواند پيامدهاي متفاوتي در زمينه فردي و تحصيلي دانشجويان به همراه داشته باشد. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسي نمره كمال گرايي و نقش عوامل جمعيت شناختي در دانشجويان كارورز رشته پزشكي عمومي انجام شد. روش ها: اين پژوهش مقطعي در جامعه آماري كارورزان رشته پزشكي عمومي دانشگاه علوم پزشكي گيلان در سال 1400 انجام شد. 200 نفر از اين افراد به روش در دسترس در اين مطالعه شركت كردند و به پرسش نامه جمعيت شناختي و مقياس كمال گرايي چند بعدي پاسخ دادند. آزمون هاي آماري تي مستقل و يو من ويتني با نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شدند. يافته ها: نرخ مشاركت 5/84 درصد بود (169 نفر). نمره كمال #173;گرايي منفي و مثبت به ترتيب (2/12 #177;4/62) و (5/5 #177;1/45) گزارش شد. دانشجويان در سنين كمتر از 25 سال، نمره بيشتري در زيرمقياس نگراني درباره اشتباه ها داشتند (0/002=P). دانشجويان پسر نمرات بيشتري در انتظارات والديني (0/002=P) و معيارهاي شخصي (0/044=P) داشتند. دانشجويان متأهل، نمرات بيشتري در انتظارات والديني (031/0=P) و انتقادگري والديني (002/0=P) و نمره كمتري در معيارهاي شخصي (002/0=P) داشتند. دانشجويان با سابقه بيماري جسماني، نمره بيشتري در معيارهاي شخصي (0/006=P) و نمره كمتري در سازماندهي (0/045=P) داشتند. در دانشجويان متأهل،كمال گرايي منفي بيشتر (0/018=P) و كمال گرايي مثبت كمتر (0/018=P) گزارش شد. نتيجه گيري: نمره كمال گرايي منفي در سطح متوسط و كمال گرايي مثبت در سطح بالا قرار دارد و عوامل جمعيت شناختي مانند سن پايين، جنسيت و وضعيت تأهل بر مؤلفه هاي كمال گرايي مؤثر بودند.