شيوع كم‌خوني دوران بارداري در زنان باردار استان گلستان در سال 1399

زمينه كم خوني يكي از مهم ترين مشكلات در جهان است و به طور ويژه كودكان خردسال و زنان باردار را درگير مي كند. هدف مطالعه حاضر با هدف تعيين فراواني آنمي دوران بارداري و عوامل مرتبط با آن انجام شد. روش ها اين مطالعه مقطعي تحليلي در سال 1399 با استفاده از اطلاعات زنان باردار تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي گلستان از سامانه ناب اجرا شد. افراد شركت كننده شامل هزار نفر بودند كه مراقبت هاي بارداري را در يكي از مراكز جامع سلامت دريافت و آزمايش هاي روتين بارداري را انجام داده بودند. جهت بررسي عوامل فردي-باروري مرتبط با كم خوني از آزمون هاي كاي دو و رگرسيون لجستيك چندگانه استفاده شد. يافته ها شيوع كم خوني در افراد تحت مطالعه 18/4 درصد بود كه از اين تعداد 19/27 درصد كم خوني شديد، 63/03 درصد كم خوني متوسط و 17/7 درصد كم خوني خفيف داشتند. اين ميزان با فاصله بين بارداري، رتبه زايمان، سن در اولين بارداري، سن ازدواج، ماه بارداري، سابقه ابتلا به عفونت دستگاه ادراري، تعداد مراقبت ها و تحصيلات رابطه معني داري داشت (0/05 P). بين شيوع كم خوني دوران بارداري با محل سكونت و محل مراقبت زنان باردار رابطه اي مشاهده نشد. نتيجه گيري باتوجه به يافته ها، با افزايش ماه بارداري، داشتن سابقه عفونت ادراري، سن پايين ازدواج، كم بودن تعداد مراقبت هاي دريافتي در طول بارداري و پايين بودن سطح سواد شانس كم خوني دوران بارداري نيز افزايش مي يابد. بنابراين شناسايي زنان در معرض خطر و اطمينان از مراقبت كافي و به موقع از آن ها مهم است.