نقش ميانجي راهبردهاي تنظيم هيجان در رابطه بين آزارديدگي هيجاني با رفتارهاي آسيب به خود در نوجوانان: يك مطالعه مقطعي

زمينه: مطالعه رفتار آسيب به خود در نوجواني به‌عنوان يكي از رفتارهاي پرخطر كه تبعات ناگواري براي فرد و جامعه درپي دارد، اهميت دارد. هدف ‌پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش ميانجي راهبردهاي تنظيم هيجان در رابطه بين آزارديدگي هيجاني با رفتارهاي آسيب به خود در نوجوانان انجام شد. روش‌ها: اين پژوهش، مقطعي‌تحليلي بود و ‌نمونه‌ها 200 دانش‌آموز دختر دوره متوسطه دوم رشت در سال تحصيلي 1400-1399 بودند كه با روش نمونه‌گيري در دسترس از طريق فراخوان اينترنتي در پژوهش مشاركت كردند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامه‌هاي آسيب به خود، ضربه كودكي و تنظيم هيجان بودند. داده‌ها به روش تحليل مسير با نرم‌افزار‌SPSS نسخه 23 و ‌Amos نسخه26 تجزيه‌و‌تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين آزارديدگي هيجاني با رفتارهاي آسيب به خود رابطه معنادار وجود دارد (P 0/001). بين ارزيابي مجدد با آزارديدگي هيجاني و رفتارهاي آسيب به خود رابطه منفي و بين فرونشاني با آزارديدگي هيجاني و رفتارهاي آسيب به خود رابطه مثبت وجود دارد. همچنين راهبردهاي تنظيم هيجان در رابطه بين آزارديدگي هيجاني با رفتارهاي آسيب به خود نقش ميانجي جزئي ايفا مي‌كند (001/P 0). نتيجه‌گيري: با توجه به تأييد نقش ميانجي راهبردهاي تنظيم هيجان در پژوهش حاضر، توجه بيشتر به اين راهبردها به‌عنوان يك عامل مهم در بروز رفتارهاي خود‌آسيبي پيشنهاد مي‌شود.