تأثير تمرينات مقاومتي ‌هوازي بر بيان ژن‌ها و پروتئين‌هاي Sema3a و NCAM در عضله نعلي موش‌هاي صحرايي نر رده‌هاي سني مختلف

زمينه ورزش و فعاليت بدني باعث بهبود آسيب و تغييرات تخريبي در سيستم عصبي محيطي مي شود. هدف هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر تمرين مقاومتي هوازي بر بيان ژنها و پروتئين هاي سمافورين a3 و مولكولهاي چسبان عصبي عضله نعلي موشهاي صحرايي نر رده هاي سني مختلف بود. مواد و روشها 30 سر موش صحرايي نر ويستار در 3 گروه كودك 2 هفته اي (10=n)، جوان 6 هفته اي (10=n) و سالمند 96 هفته اي (10=n) در 2 گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. برنامه تمريني شامل 6 روز تمرينات مقاومتي و هوازي به صورت يك روز در ميان بود. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، موشها قرباني و عضله نعلي استخراج شد و بيان ژن و پروتئينهاي سمافورين a3 و مولكولهاي چسبان عصبي به ترتيب با روشهاي Real Time PCR و هيستوشيمي اندازهگيري شد. يافته ها نتايج نشان داد بيان ژني سمافورين a3 بين گروههاي آزمايش و كنترل در هر 3 رده سني تفاوت معنيداري نداشت، اما بيان پروتئين سمافورين a3 در گروههاي آزمايش كودك و جوان (0/001≥ P) بهطور معني داري كمتر از گروه كنترل بود. همچنين بيان ژني مولكولهاي چسبان عصبي بين گروههاي آزمايش و كنترل در هر 3 رده سني تفاوت معنيداري نداشت، درحاليكه بيان پروتئين مولكولهاي چسبان عصبي در گروههاي آزمايش جوان و سالمند (0/001≥ P) بهطور معنيداري كمتر از گروه كنترل بود. نتيجه گيري نتايج نشان داد تمرين مقاومتي هوازي ميتواند موجب مهار فرايند تخريب اعصاب محيطي موش هاي كودك و جوان و همچنين رشد و استحكام پيوندگاه عصبي عضلاني موش هاي جوان و سالمند شود.