مقايسه حجم متوسط پلاكتي و نسبت نوتروفيل به لنفوسيت كودكان مبتلابه پنوموني باكتريال با يا بدون آمپيم پلور

زمينه پنوموني از عفونت هاي جدي در كودكان بوده و آمپيم يكي از عوارض مهم آن است كه سبب ايجاد خطر بيشتر در كودكان مبتلا مي شود. بنابراين تشخيص هر چه سريع تر آن از ارزش بالايي برخوردار است. هدف اين مطالعه با هدف بررسي ارزش 2 ماركر التهابي حجم متوسط پلاكتي و نسبت نوتروفيل به لنفوسيت در تشخيص زودرس آمپيم در كودكان مبتلابه پنوموني بستري در بيمارستان 17 شهريور رشت انجام شده است. روش ها اين مطالعه بر روي پرونده بستري 128 كودك 3 ماه تا 14 سال مبتلابه پنوموني باكتريال با آمپيم پلور و 128 كودك با پنوموني باكتريال بدون اين عارضه انجام شد. مقادير حجم متوسط پلاكتي و نسبت نوتروفيل به لنفوسيت در بدو ورود و و اطلاعات جمعيت شناختي و مشخصات باليني بيماران با نرم افزار آماري SPSS نسخه 18 تحليل شدند. جهت محاسبه فاصله اطمينان براي سطح زير منحني راك از روش آزمون دو جمله اي استفاده شد. سطح معناداري در تمام آزمون ها 0/05 در نظر گرفته شده است. يافته ها از كودكان مطالعه شده، 42/2 درصد دختر بودند. بيشترين رده سني كودكان بررسي شده در رده كمتر از 3 سال (35/2درصد) قرار داشتند. كودكان مراجعه كننده با پنوموني باكتريال با آمپيم به طور معناداري از نسبت نوتروفيل به لنفوسيت، تعداد پلاكت و حجم متوسط پلاكتي بالاتري نسبت به كودكان مراجعه كننده با پنوموني بدون آمپيم برخوردار بوده اند (به ترتيب 0/040=P=0/005، P و 0/021=P). همچنين نتايج تعيين قدرت پيش بيني كنندگي شاخص هاي حجم متوسط پلاكتي و نسبت نوتروفيل به لنفوسيت در تشخيص آمپيم نشان داد هر 2 متغير در پيش بيني مؤثر بودند (به ترتيب P=0/020 و P=0/039). نتيجه گيري نتايج حاصل از اين مطالعه بيانگر آن بود كه استفاده از نسبت نوتروفيل به لنفوسيت و ميانگين حجم پلاكتي در تشخيص زودرس عارضه مهم پنوموني باكتريال، يعني آمپيم در كودكان نقش دارد.