ارزيابي تأثير كانديشن مديوم سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي بند ناف بر استرس اكسيداتيو ناشي از آسيب كبدي تجربي در موش‌هاي صحرايي

زمينه تتراكلرايد كربن به عنوان ماده شيميايي بينابيني در صنايع كاربرد دارد. اين ماده تحت تأثير آنزيم هاي سيتوكروم پي450 به محصولات سمي واكنشگر تري كلرومتيل تبديل شده و به عنوان سم محيطي باعث آسيب بافتي، از جمله آسيب كبدي از طريق استرس اكسيداتيو مي شود. پيوند كبد، درمان مؤثر براي نارسايي و آسيب هاي كبدي است، اما با كمبود اندام هاي اهداكننده دردسترس محدود است. هدف در اين مطالعه، اثر تزريق محيط كشت حاصل از سلول هاي بنيادي مزانشيمي بند ناف بر بهبود استرس اكسيداتيو ناشي از تزريق تتراكلرايد كربن در كبد ارزيابي شد. روش ها 21 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار بالغ هم وزن، به صورت تصادفي ساده به 3 گروه 7 تايي شامل گروه كنترل، گروه آزمايش A (دريافت تتراكلرايد كربن) و گروه آزمايش B (دريافت تتراكلرايد كربن و سلول هاي بنيادي مزانشيمي انساني) تقسيم شدند. به گروه كنترل به صورت تك دُز سالين نرمال تزريق شد. گروه آزمايش A و گروه آزمايش B به روش داخل صفاقي، تتراكلريد كربن را با نسبت 1:1 به همراه روغـن زيتون دريافت كردند. پس از گذشت 24 ساعت از تزريق تتراكلرايد كربن، در 3 روز متوالي موش هاي گروه B با تزريق كانديشن مديوم آزمايش شدند. 48 ساعت پس از تزريق اول كانديشن مديوم از همه موش ها خون گيري انجام شد. شاخص هاي استرس اكسيداتيو شامل ظرفيت تام آنتي اكسيداني و مالون دي آلدئيد ارزيابي و با استفاده از تحليل واريانس يك طرفه و نرم افزار SPSS نسخه 25 بررسي شدند. يافته ها براساس نتايج حاصل از مطالعه، بين ميزان ظرفيت تام آنتي اكسيداني در گروه هاي مختلف مطالعه شده اختلاف آماري معناداري وجود نداشت ((P≥0.05)). با اين حال، بيشترين ميزان ظرفيت تام آنتي اكسيداني در گروه B (آزمايش شده با تتراكلرايد كربن و سلول هاي بنيادي مزانشيمي انساني) و بين ميزان مالون دي آلدئيد در گروه هاي مختلف، بيشترين ميزان در گروه A (آزمايش شده با تتراكلرايد كربن) ملاحظه شد. نتيجه گيري مطالعه حاضر نشان مي دهد سلول هاي بنيادي مزانشيمي انساني در زمان مطالعه شده نتايج معناداري نداشته است. شايد با افزايش زمان آزمايش بتوان به نتايج متفاوتي دست يافت.