اثربخشي هيپنوتراپي شناختي بر عملكردهاي اجرايي زنان مبتلا به چاقي: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: يافته‌هاي مطالعات پيشين، درك چگونگي اثر عملكردهاي اجرايي بر رفتار خوردن را افزايش داده است. با توجه به شواهد قابل توجه در زمينه اختلال كاركردهاي اجرايي افراد چاق و اثر دو سويه شناخت و چاقي، گنجاندن مؤلفه‌هاي آموزشي در مداخلات افراد چاق به منظور تقويت عملكردهاي اجرايي بسيار حائز اهميت است. اين مطالعه به منظور تعيين اثربخشي هيپنوتراپي شناختي بر عملكردهاي اجرايي زنان مبتلا به چاقي انجام شد. روش بررسي: در اين كارآزمايي باليني 30 زن چاق به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري مداخله و كنترل قرار گرفتند. ميانگين سني گروه مداخله و كنترل به ترتيب 40.80±6.02 و 38.47±7.50 سال، شاخص توده بدني به ترتيب 33.45±3.50 و 33.12±3.47 كيلوگرم بر مترمربع و نمره هيپنوتيزم‌پذيري به ترتيب 39.67±5.98 و 37.40±7.09 تعيين شدند. گروه مداخله در 12 جلسه 2 ساعته هيپنوتراپي شناختي شركت كردند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل مقياس استعداد هيپنوتيزم پذيري استنفورد (1962)، چك‌ليست تجارب زندگي، علائق و ارزش‌ها (1998) و پرسشنامه توانايي‌هاي شناختي (1392) بود. يافته‌ها: در گروه مداخله، هيپنوتراپي‌شناختي اثر معني‌داري در بهبود عملكردهاي اجرايي (P≤0.01, F=7.02)، كنترل مهاري و توجه انتخابي (P≤0.05, F=2.83)، تصميم‌گيري (P≤0.05, F=4.13)، برنامه‌ريزي (P≤0.05, F=3.32) و توجه پايدار (P≤0.05, F=2.83) داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط بين توانايي‌هاي شناختي، رفتارهاي خوردن و چاقي و نيز اثر مثبت هيپنوتراپي شناختي در بهبود عملكردهاي اجرايي، مي‌توان از آن در ارتقا عملكردهاي شناختي افراد مبتلا به چاقي بهره گرفت.