مقايسه فعاليت الكتريكي عضلات منتخب كمري- لگني- راني حين مانور پرش برشي تك پا در فوتباليست‌هاي مبتلا و غير مبتلا به درد مزمن كشاله ران

زمينه و هدف: درد مزمن كشاله ران يكي از شايع‌ترين آسيب‌هاي اندام تحتاني در ورزش‌هاي توپي است. اين مطالعه به منظور مقايسه فعاليت الكتريكي عضلات منتخب كمري- لگني- راني حين مانور پرش برشي تك پا در فوتباليست‌هاي مبتلا و غيرمبتلا به درد مزمن كشاله ران انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه مورد – شاهدي روي 32 فوتباليست مرد در دو گروه مبتلا به درد مزمن كشاله ران (16 نفر) و سالم (16 نفر) انجام شد. از صفحه نيرو براي تعيين زمان برخورد و جداشدن پنجه استفاده شد. نيروهاي عكس العمل زمين و ميانگين سه تكرار فعاليت الكتريكي عضلات منتخب ناحيه كمري – لگني - راني به صورت دو طرفه حين مانور پرش برشي تك پا ثبت گرديد. يافته‌ها: فعاليت عضلات راست شكمي و نزديك كننده طويل در سمت پاي غالب و عضله مولتي فيدوس در سمت مقابل لحظه تماس اوليه و فعاليت عضلاني عضلات راست شكمي و نزديك كننده طويل در سمت پاي غالب و عضلات مولتي فيدوس و سريني مياني سمت مقابل در اوج نيرو عكس العمل عمودي گروه مبتلا به درد مزمن كشاله ران به‌طور معني‌داري بالاتر بود (P 0.05). در زمان جدا شدن پنجه نيز فعاليت عضلاني عضلات مورب داخلي، نزديك كننده طويل و سريني مياني در سمت پاي غالب و مورب داخلي، مولتي فيدوس و سريني مياني در سمت پاي مقابل به طور معني‌داري بيشتر از افراد سالم بود (P 0.05). نتيجه‌گيري: درد موجب تغيير فعاليت الكتريكي گروه‌هاي عضلاني مختلف در فازهاي مختلف مانور پرش برشي تك پا مي‌گردد. به‌دنبال اين تغييرات، پايداري پويا افزايش يافته كه مي‌تواند ورزشكاران را در معرض آسيب‌هاي ناشي از استفاده بيش از حد قرار دهد و منجر به بروز آسيب‌هاي مزمن، افزايش پيامدهاي اقتصادي و محروميت از فعاليت‌هاي ورزشي گردد.