ميزان عملكرد ايمونولوژيكي گيرنده‌هاي شبه تال در سلول‌هاي اپيتليال لوله رحمي رده OE-E6/E7 در مواجهه با ليگاندهاي اختصاصي و اسپرم در شرايط برون تني

زمينه و هدف: گيرنده‌هاي شبه تال در سلول‌هاي اپيتليال لوله رحمي در واكنش‌هاي ايمني با اسپرم و پاتوژن‌ها نقش دارند. اين مطالعه به منظور مقايسه عملكرد و پاسخ گيرنده‌هاي شبه تال  TLR3, 4,5در شرايط فيزيولوژيك و پاتولوژيك در حضور اسپرم در شرايط in vitro انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي آزمايشگاهي سلول‌هاي OE-E6/E7 همراه با نمونه اسپرم تازه به‌دست آمده از افراد نورموزواسپرمي (N=10) و ليگاندهاي اختصاصي گيرنده‌هاي شبه تال TLR3, 4,5 در سه گروه اسپرم، ليگاندهاي اختصاصي و اسپرم + ليگاندهاي اختصاصي كشت داده شدند. رده سلولي بدون افزودن اسپرم و ليگاند به عنوان گروه كنترل در نظر گرفته شد. غلظت سايتوكاين‌هاي IL-6 و IL-8 ترشح شده از سلول‌هاي OE-E6/E7 در هر چهار گروه با كمك الايزا تعيين گرديد. يافته‌ها: مواجهه اسپرم و ليگاندهاي اختصاصي با گيرنده‌هاي شبه تالTLR3, 4,5 در سلول‌هاي اپيتليال لوله رحمي منجر به افزايش آماري معني‌داري در سطح سايتوكاين‌هاي IL-6 و IL-8 گرديد. بين دو گروه ليگاند و ليگاند+اسپرم تفاوت آماري معني‌داري در ميزان توليد اين سايتوكاين‌ها از سلول‌هاي OE-E6 / E7 مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: سلول‌هاي اپيتليال لوله رحمي در مواجهه با اسپرم از طريق گيرنده‌هاي شبه تال پاسخ مي‌دهند كه اين پاسخ به صورت افزايش ترشح سايتوكاين‌ها ديده مي‌شود. از آنجا كه مواجهه همزمان آنها با اسپرم و ليگاندهاي اختصاصي گيرنده‌هاي شبه تال باعث افزايش تجمعي در ترشح سايتوكاين‌ها نمي‌شود؛ بنابراين احتمالاً مسير TLRs توسط فاكتورهاي ديگري دچار تنظيم منفي مي‌شود. براي روشن شدن اين موضوع نياز به تحقيقات بيشتري در اين زمينه وجود دارد.