عنوان مقاله :
ويژگيهاي باليني و عوامل خطر مرتبط با مرگومير درون بيمارستاني در بيماران مبتلا به COVID-19 با سابقه پرفشاري خون
پديد آورندگان :
هاشمي زاده ، پرندوش دانشگاه علوم پزشكي گلستان - مركز تحقيقات اختلالات متابوليك , حبيبي تيرتاشي ، رضا دانشگاه علوم پزشكي گلستان - مركز تحقيقات اختلالات متابوليك , حدائق ، فرزاد دانشگاه علوم پزشكي شهيدبهشتي - مركز تحقيقات پيشگيري از بيماريهاي متابوليك، پژوهشكده علوم غدد درونريز و متابوليسم - گروه غدد درون ريز و متابوليسم , گل فيروزي ، سعيد دانشگاه علوم پزشكي گلستان - واحد توسعه تحقيقات باليني، مركز آموزشي درماني پنجم آذر - گروه طب اورژانس , قريب ، محمدهادي دانشگاه علوم پزشكي گلستان - واحد حمايت از توسعه تحقيقات باليني مركز آموزشي درماني 5 آذر، دانشكده پزشكي - گروه راديولوژي , اميرخانلو ، سعيد دانشگاه علوم پزشكي گلستان - واحد توسعه تحقيقات باليني، مركز آموزشي درماني شهيد صياد شيرازي - گروه داخلي , كبوتري ، مريم دانشگاه علوم پزشكي گلستان - مركز تحقيقات اختلالات متابوليك - گروه داخلي
كليدواژه :
پرفشاري خون , مرگ و مير بيمارستاني , COVID-19
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: با در نظر داشتن پرفشاري خون به عنوان شايعترين همابتلايي در بيماران COVID-19؛ اين مطالعه به منظور تعيين ويژگيهاي باليني و عوامل خطر مرتبط با مرگومير درون بيمارستاني بيماران مبتلا به COVID-19 با سابقه پرفشاري خون انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي تحليلي روي 527 بيمار (277 مرد و 250 زن) با ميانگين سني 64.73±13.13 سال مبتلا به پرفشاري خون آلوده به COVID-19 بستري در مركز آموزشي درماني شهيد صياد شيرازي از اسفند 1398 لغايت شهريور 1399 انجام شد. دادهها با استفاده از سيستم اطلاعاتي بيمارستان استخراج و با اطلاعات ثبت شده در پرونده بيماران و طي تماس تلفني با آنان تكميل شد. ارتباط بين عوامل خطر و مرگومير درون بيمارستاني COVID-19 با تحليل رگرسيون لجستيك در سه مدل شامل مدل 1 (اطلاعات دموگرافيك و شرح حال بيماران)، مدل 2 (مدل1 به همراه علايم حياتي و درصد اشباع اكسيژن هنگام بستري) و مدل 3 (مدل 2 به همراه يافتههاي آزمايشگاهي هنگام بستري) سنجيده شد. در هر مدل، نسبت شانس و فاصله اطمينان 95 درصد براي هر يك از عوامل مرتبط با مرگومير درون بيمارستاني گزارش شده و قدرت تمايز نتايج در مدلها با محاسبه سطح زيرمنحني تصحيح شده نمودار مشخصه عملكرد، آزموده شد. يافتهها: از تعداد كل 527 بيمار بستري، 88 بيمار (16.6%) طي 6.48 روز بستري فوت كردند كه 47 بيمار مرد بودند. در مدل1، مصرف ترياك (CI95%=1.16-3.85, OR=2.11) و اختلال شناختي (CI95%=0.98-5.40, OR=2.30) با خطر بالاتر مرگومير ارتباط داشتند (سطح زير منحني=0.65). در مدل2، با اضافه شدن علايم حياتي و درصد اشباع اكسيژن، اختلال شناختي ارتباط معنيدار خود را از دست داده و تنها مصرف ترياك (CI95%=1.09-3.19, OR=1.87) و درصد اشباع اكسيژن (CI95%=0.90-0.95, OR=0.93) با مرگومير درون بيمارستاني مرتبط بودند (سطح زير منحني=0.73). در مدل3 پس از اضافه شدن يافتههاي آزمايشگاهي، با سطح زير منحني 0.79 (CI95%=0.70-0.90) هر درصد اشباع اكسيژن بالاتر هنگام بستري با كاهش 7 درصد مرگ و مير درون بيمارستاني همراه بود (CI95%=0.88-1.00, OR=0.93). همچنين مصرف ترياك و كراتينين بالا نيز منجر به افزايش مرگومير گرديد كه از نظر آماري معنيدار نبودند. نتيجهگيري: با توجه به ارتباط درصد اشباع اكسيژن در هنگام بستري با مرگومير درون بيمارستاني بيماران مبتلا به پرفشاري خون و COVID-19، دادههاي پالس اكسيمتري هنگام بستري اهميت ويژهاي در ارزيابي اين بيماران دارد.
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي گرگان
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي گرگان