آثار هشت هفته تمرين تناوبي شديد (HIIT) بر بيان پروتئين‌هاي GPR120 و AMPK در بافت قلبي موش‌هاي نر ديابتي

فرآيند انتقال معكوس كلسترول نقش مثبتي در كاهش پلاك هاي آترواسكلروزيس در طي بيماري ديابت دارد. لذا، هدف از مطالعه حاضر بررسي تأثير هشت هفته تمرينات تناوبي با شدت بالا روي پروتئين هاي GPR120 و AMPK در بافت قلبي موش‌هاي مبتلاء به ديابت نوع دو بود. در طرحي تجربي، 40 سر موش صحرايي نر ويستار سه ماهه با ميانگين وزني (300-225 گرم) به طور تصادفي در چهار گروه 10 سري شامل: كنترل سالم (C: تزريق درون صفاقي سرم سالين)، سالم تمرين كرده (T: دويدن با شدت 90- 85 درصد سرعت بيشينه در 6 الي 12 وهله‌ي دو دقيقه اي؛ 5 روز در هفته به مدت هشت هفته)، كنترل ديابتي (D: ديابتي شده با رژيم غذايي پرچرب همراه با تزريق درون صفاقي استرپتوزوسين) و ديابتي تمرين كرده (D+T: ديابتي شده به همراه تمرين) تقسيم شدند. براي تعيين تغييرات در نيمرخ بيان پروتئين هاي GPR120 و AMPK در بافت عضله‌ي قلبي (بطن چپ) موش‌ها از روش مبتني ‎بر روش وسترن بلات استفاده شد. از تحليل واريانس دو طرفه و آزمون پس تعقيبي بونفروني براي تحليل داده ها استفاده گرديد. القاء ديابت (D) موجب كاهش معني‌دار پروتئين‌هاي GPR120 و AMPK مي‌گردد (0.05≥p ). در حاليكه اعمال تمرين HIIT در گروه سالم تمرين كرده (T) باعث افزايش 81 و 47 درصد به‌ترتيب در ميزان GPR120 و AMPK در مقايسه با گروه كنترل ديابتي (D) مي‌شود (0.001=p ). همچنين، مداخله‌ي تمرين توانايي جلوگيري از كاهش در هردوي پروتئين‌ در گروه ديابتي تمرين كرده (D+T) در مقايسه با گروه ديابتي (D) مي‌گردد (0.023=p ). بر اساس يافته هاي اين مطالعه مي‌توان اظهار داشت كه، هشت هفته تمرينات تناوبي با شدت بالا (HIIT) يك راهكار پيشگيرانه در مقابل كاهش فعاليت پروتئين‌هاي GPR120 و AMPK درگير در مسير پيام‌رساني انتقال معكوس كلسترول در طي ابتلاء به بيماري ديابت نوع دو دارد.