اثر سطوح مختلف شوري آب مصرفي بر روند تجزيه‌پذيري شكمبه‌اي دانه جو در گوسفندان بومي ايراني

اين پژوهش، به منظور مطالعه اثر سطوح مختلف شوري آب مصرفي بر روند تجزيه پذيري شكمبه اي دانه جو با استفاده از روش كيسه هاي نايلوني در گوسفندان شال ايراني انجام شد. تجزيه پذيري ماده خشك و پروتئين خام دانه جو با استفاده از هشت راس قوچ توده شال كانوله‌گذاري شده در شكمبه كه سطوح مختلف شوري آب شامل گروه شاهد (480)، 4000، 8000 و 12000 ميلي‌گرم بر ليتر مجموع مواد جامد محلول در آب را دريافت مي كردند، با روش كيسه‌هاي نايلوني تعيين شد. از نظر تجزيه پذيري ماده خشك و پروتئين خام در تمام زمان‌هاي انكوباسيون به غير از زمان‌ اوليه، تفاوت معني‌داري بين تيمارهاي آزمايشي وجود داشت. در زمان نهايي انكوباسيون، مصرف آب شور سبب افزايش تجزيه پذيري ماده خشك و پروتئين خام دانه جو نسبت به تيمار شاهد گرديد. بين تيمارهاي آزمايشي از نظر تجزيه پذيري موثر (ED) ماده خشك و پروتئين خام نيز تفاوت معني‌داري مشاهده شد، به طوريكه با افزايش سطح شوري، تجزيه پذيري موثر ماده خشك و پروتئين خام دانه جو در اغلب موارد افزايش يافت. بخش پروتئين سريع تجزيه‌شونده (QDP) تحت تاثير تيمارهاي آزمايشي قرار نگرفت اما بخش پروتئين كند تجزيه‌شونده (SDP) در سطح تغذيه نگهداري (با سرعت عبور دو درصد در ساعت) به‌طور معني‌داري افزايش يافت كه بالاترين مقدار مربوط به تيمار حاوي 8000  ميلي‌گرم بر ليتر مجموع مواد جامد محلول در آب به دست آمد. از نظر پروتئين قابل متابوليسم نيز در سطح تغذيه نگهداري بين تيمارهاي آزمايشي تفاوت معني‌دار بوده و كمترين مقدار آن در تيمار حاوي 8000 ميلي‌گرم بر ليتر مجموع مواد جامد محلول در آب مشاهده شد. در يك نتيجه‌گيري كلي به نظر مي‌رسد مصرف آب شور در حيوانات مورد آزمايش، تجزيه پذيري شكمبه‌اي دانه جو را تحت تاثير قرار داده و موجب افزايش تجزيه پذيري موثر ماده خشك و پروتئين خام و كاهش مقدار پروتئين قابل متابوليسم آن در سطح تغذيه در حد نگهداري شده است.