بررسي اثر عصاره باريجه بر پارامترهاي بيوشيميايي زخم پوستي موش‌هاي كوچك آزمايشگاهي نژاد NMRI

ترميم زخم يكي از مشكلات مهم در علم پزشكي است. هدف از اين مطالعه، بررسي اثر باريجه بر روند ترميم زخم پوستي در موش هاي آزمايشگاهي نژاد NMRI مي باشد. 24 سر موش كوچك آزمايشگاهي نژاد NMRI پس از ايجاد زخم پوستي، در روزهاي 3، 6، 12 و 21 توسط پماد تهيه شده باريجه تيمار شدند و به طور تصادفي به سه گروه اوسرين (دريافت كننده روزانه پماد اوسرين)، گروه تجربي اول (تيمار روزانه با پماد گياه باريجه با دوز ۲ ميلي گرم) و گروه تجربي دوم (تيمار روزانه با پماد باريجه با دوز ۴ ميلي گرم) تقسيم شدند و زخم ها با كوليس اندازه گيري شد و شاخص هاي بيوشيميايي سوپر اكسيد ديسموتاز (SOD)، مالون دي آلدئيد (MDA) و ظرفيت تام آنتي اكسيداني (TAC) دربافت مورد سنجش قرار گرفت و مقاطع بافتي از زخم تهيه و توسط رنگ آميزي هماتوكسيلين- ائوزين مورد ارزيابي هيستوپاتولوژي قرار گرفت.آناليز داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و آزمون توكي انجام شد و توسط نرم افزار اكسل هيستوگرام ها ترسيم شدند. اندازه زخم در گروه هاي باريجه نسبت به گروه اوسرين كاهش معنادار نشان داد (0.05 p). غلظت MDA در گروه هاي باريجه به صورت وابسته به زمان كاهش معنادار نسبت به گروه اوسرين داشت و فعاليت SOD و TAC در گروه هاي باريجه افزايش معنادار  نسبت به گروه اوسرين داشت (0.05 p). بر اساس يافته هاي هيستوپاتولوژي، ضخامت اپيدرمال و درمال در گروه هاي باريجه نسبت به گروه اوسرين افزايش معنادار داشت (0.05 p) و تعداد فيبروبلاست و رگ هاي خوني نيز در گروه هاي باريجه به صورت وابسته به زمان نسبت به گروه اوسرين افزايش معنادار را نشان داد (0.05 p). با توجه به نتايج حاصل نشان داده شد كه باريجه با افزايش فعاليت SOD وTAC  و كاهش غلظت MDA، هچنين نتابج هيستوپاتولوژي در ترميم و بهبودي زخم موثر است. بنابراين، يافته هاي اين مطالعه ديدگاه جديدي از اين گياه درماني براي استفاده در درمان زخم را نشان داد.