تاثير شش هفته تمرين مقاومتي بر عامل رشد اندوتليال عروقي و عامل نوروتروفيك مشتق از عصب بافت قلبي در رت‌هاي نر چاق

پديده رگ زايي در شرايط پاتوفيزيولوژيكي مانند چاقي و شرايط فيزيولوژيكي مانند فعاليت ورزشي، اثرات متفاوتي را بر بدن دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي اثر شش هفته تمرين مقاومتي بر عامل رشد اندوتليال عروقي (VEGF) و عامل نوروتروفيك مشتق از عصب (NDNF) در رت‌هاي نر چاق بود. در يك مطالعه تجربي، تعداد 20 سر رت نر نژاد ويستار با سن پنج هفته و وزن تقريبي 120 تا 160 گرم، بر اساس همگن سازي وزني به دو گروه مساوي كنترل و تجربي تقسيم شدند. گروه تجربي پروتكل تمريني به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه شامل يك نوبت 10 تكراري با تناوب استراحتي 90 ثانيه اي، بالارفتن از نردبان تمرينات مقاومتي به ارتفاع يك متر و شيب 85 درجه همراه با وزنه متصل به قاعده دم (با توجه به حداكثر ظرفيت حمل وزنه هر رت) را انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، رت‌ها كشته شده و خونگيري از قلب انجام گرديد. مقادير VEGF و NDNF در بافت قلب با استفاده از روش الايزا ارزيابي گرديد. به منظور بررسي تغييرات  بين گروهي از آزمون t مستقل و در سطح معناداري p 0.05 استفاده شد. نتايج نشان داد شش هفته مداخله تمرين مقاومتي منجر به افزايش معنادار در مقادير VEGF و كاهش معنادار NDNF در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل گرديد. بر اساس يافته هاي اين مطالعه، به نظر مي رسد تمرين مقاومتي مي تواند با افزايش برخي عوامل محافظتي و كاهش عوامل بازدارنده آنژيوژنز، اثرات مثبتي بر پيشگيري از خطر بروز بيماري هاي قلبي عروقي ناشي از چاقي، به دنبال داشته باشد.