بررسي اثر عصاره گياه زيتون تلخ (Melia azedarach) و كروسين در موش‌هاي مبتلا به كيست هيداتيد

كيست هيداتيد يكي از مهم‌ترين بيماري‌هاي مشترك بين انسان و دام است. در مطالعه حاضر، اثر درماني عصاره دانه گياه زيتون تلخ و كروسين بر روي مدل موش آلوده به كيست هيداتيد در شرايط برون‌تني و درون‌تني مورد بررسي قرار گرفت. در بررسي برون‌تني از روش رنگ آميزي ائوزين 0.1 درصد استفاده شد. در بررسي درون‌تني 30 سر موش آزمايشگاهي با تزريق داخل صفاقي  0.5 ميلي‌ليتر از مايع حاوي 2000 پروتواسكولكس به كيست هيداتيد الوده شدند. يك هفته پس از تزريق موش‌ها بطور تصادفي در قفس‌هاي مجزاي به 5 گروه 6 تايي درماني تقسيم شدند. اين گروها شامل: 1- گروه شاهد (بدون هيچ نوع تيماري)، 2- گروه آلبندازول ( دوز 75 ميلي‌گرم/كيلوگرم آلبندازول)، 3- گروه زيتون تلخ (100 ماكروليتر عصاره زيتون تلخ)، 4- گروه كروسين (100 ميلي‌گرم/ميلي‌ليتر كروسين)، 5- گروه زيتون تلخ –كروسين (مخلوطي از عصاره زيتون تلخ و كروسين). 140 روز بعد از درمان، آزمايشات مورد نظر انجام شد. بررسي برون‌تني اثر كشندگي عصاره خالص زيتون تلخ بر پروتواسكولكس‌ها نشان داد كه پس از  15 و 60 دقيقه انكوباسيون بترتيب 60 و 80 درصد پروتواسكولكس‌ها از بين مي‌روند. نتايج آزمايشات درون‌تني نيز نشان داد كه در گروه هاي تحت درمان با كروسين، زيتون تلخ و زيتون تلخ-كروسين، تعداد، وزن و اندازه كيست‌هاي هيداتيد در مقايسه با شاهد به طور معني‌داري كاهش يافته است. علاوه‌براين، بررسي فاكتورهاي بيوشيميايي كبدي بيشترين اثر كشندگي كيست هيداتيد را درگروه‌هاي تحت درمان با زيتون تلخ و زيتون تلخ-كروسين در مقايسه با گروه تحت درمان با داروي ضد انگل آلبندازول و شاهد نشان داد.