اثر گيرنده‎هاي GABAB سپتوم جانبي بر كسب حساسيت به مورفين در موش‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار به روش ترجيح مكان شرطي‌شده

حساسيت رفتاري در پاسخ به تزريق مورفين، مدلي مناسب براي مطالعه بسترهاي عصبي شكل‎پذيري رفتاري است كه با پاداش و سوءمصرف مواد افيوني همراه است. سپتوم جانبي (LS) در فرآيندهاي پاداش و يادگيري نقش مهمي دارد. هسته LS حاوي نورون‎هاي GABAergic است و خروجي‌هاي اين ناحيه به تگمنتوم شكمي (VTA) باعث تنظيم دقيق ميزان دوپامين آزاد شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثرات تزريق آگونيست و آنتاگونيست گيرنده‎هاي GABAB بر كسب حساسيت رفتاري به مورفين در مدل ترجيح مكان شرطي شده (CPP) است. در اين مطالعه تجربي، موش‎هاي صحرايي نر نژاد ويستار به 17 گروه تقسيم شدند. دوزهاي 0.5، 1، 2.5، 5 ، 7.5، 10، 12.5 و 15 ميلي گرم/كيلوگرم مورفين به‌شكل زيرجلدي به حيوانات تزريق‎شد تا دوزهاي موثر و بي‎اثر مورفين مشخص شود. به‌منظور القاء حساسيت، دوز موثر مورفين به مدت 3 روز تزريق شد؛ پس از 5 روز، CPP با دوز بي‌اثر مورفين انجام شد. دوزهاي 1.5، 6 و 12 ميكروگرم/رت از آگونيست (باكلوفن) و آنتاگونيست (CGP35348) در 3 روز اول حساس سازي، 10 دقيقه قبل از تزريق مورفين به درون LS تزريق شد. باكلوفن در دوز 6 ميكروگرم/رت (p 0.05) و CGP35348 در دوز 12 ميكروگرم/رت (p 0.01) باعث كاهش معني دار كسب حساسيت به مورفين شدند. گيرنده‌هاي GABAB در ناحيه LS مي توانند هدف مهم درمان سوء مصرف مواد مخدر باشند. سازوكار فوري براي اين افزايش حساسيت مشخص نيست. با اين حال، نتايج از اين ايده كه سيستم سپتوهيپوكامپ عملكرد دوپامين مزوليمبيك را مهار مي نمايد، حمايت مي‎كند.