اثر تمرين صبح در مقايسه با تمرين عصر بر پاسخ اسپكسين و لپتين به هشت هفته تمرين استقامتي در زنان چاق

اختلال در تنظيم تعادل انرژي در شرايط چاقي دربرگيرنده مكانيسم‌هاي متعددي است كه بسياري از آنها هنوز به درستي شناخته شده نيستند. ريتم‌هاي شبانه‌روزي، نوسانات هورموني و به ويژه هورمون‌هاي درگير در بحث اشتها را به دنبال دارند. هدف از اين تحقيق مطالعه اثر هشت هفته تمرين استقامتي در نوبت صبح در مقايسه با نوبت عصر بر مقادير اسپكسين و لپتين زنان چاق بود. در اين مطالعه نيمه تجربي 30 زن داوطلب چاق با ميانگين سني 4.4 ± 35.3 سال و نمايه توده بدني 1.2 ± 31.7 كيلوگرم/مترمربع به طور تصادفي در سه گروه مساوي (10 = n) شامل گروه‌هاي كنترل، تمرين صبح و تمرين عصر تقسيم شدند. پروتكل تمرين استقامتي شامل به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بيشينه اجرا گرديد. 48 ساعت قبل و پس از مداخله تمرين استقامتي، در شرايط 10 ساعت ناشتايي شبانه، خونگيري انجام شد. مقادير اسپكسين و لپتين به روش الايزا ارزيابي شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس يكطرفه انجام شد. نتايج نشان داد مداخله تمرين در صبح و عصر منجر به كاهش معنادار در مقادير لپتين (0.02 = p) و افزايش معنادار در مقادير اسپكسين (0.03 = p) گرديد. در مقايسه بين تمرين صبح و عصر، تغييرات لپتين (0.01 =p ) و اسپكسين (0.01=p ) در نوبت عصر بيشتر بود. بر اساس يافته هاي اين مطالعه به نظر مي‌رسد تمرينات استقامتي با شدت متوسط در يك دوره هشت هفته‌اي مي‌تواند اثرات مثبتي بر هورمون‌هاي اسپكسين و لپتين در موضوع اشتها داشته باشد. تمرينات عصر نسبت به تمرينات صبح اثرات بهتري به دنبال دارد.