الزامات فرآيند ياددهي- يادگيري مشاركتي در آموزش‌عالي مبتني بر نيازها، علايق و مهارت‌ها- مورد مطالعه: دانشجويان مقطع كارشناسي

پژوهش حاضر، با هدف شناسايي و تبيين بايسته هاي ياددهي- يادگيري مشاركتي، متناسب ‏با ‏نيازها، علايق و مهارت‌هاي دانشجويان دوره ‏كارشناسي امروز، به روش آميخته انجام شد. طرح پژوهش در بخش كيفي برمبناي تحليل محتوا و در بخش كمي، توصيفي- پيمايشي است. مشاركت‌كنندگان در بخش كيفي شامل صاحب‌نظران در دو حوزه علوم‌تربيتي و علوم‌اجتماعي بودند كه نمونه از بين آنها به‌صورت هدفمند و گلوله‌برفي تا حد اشباع اطلاعات ادامه يافت. جامعه‌ي آماري بخش كمي نيز شامل اعضاي هيأت‌علمي و دانشجويان دوره‌ي كارشناسي از دانشكده‌هاي علوم‌تربيتي ‏و علوم‌اجتماعيِ دو دانشگاه تهران و اصفهان بود كه نمونه‌ از بين آنها به‌روش سهميه‌اي متناسب با حجم انتخاب شد. در بخش كيفي از ابزار مصاحبه‌ي نيمه‌ساختاريافته و در بخش كمي از ابزار پرسشنامه‌ي محقق‌ساخته استفاده شد. روايي محتوايي سؤالات پرسشنامه و مصاحبه براساس نظر هشت تن از متخصصان و پايايي ‏پرسشنامه نيز از طريق آلفاي كرونباخ با مقدار ‏0.93، مناسب برآورد شد. تحليل يافته‌ها در بخش كيفي به روش تحليل مضمون و در بخش كمي با استفاده از آما ر توصيفي- استنباطي انجام شد. براساس تحليل يافته‌ها، هفت مؤلفه به عنوان مهمترين الزامات مورد شناسايي واقع شد كه در ميان آنها «تدارك فعاليت‌هاي درسي گروهي»، «تشكيل گروه‌هاي علمي مجازي» و «تنظيم چيدمان كلاسي چهره‌به‌چهره» در صدر قرار دارد. در نتيجه به مدرسان توصيه مي‌گردد به منظور استفاده بهينه از فرصت‌هاي آموزشي، از ‏به‌كارگيري آنها در تدريس غفلت نورزند.‏