نقش باورهاي معرفت‏ شناختي در خودكارآمدي و هيجانات تدريس معلمان آموزش ويژه

باورهاي معلم در مورد ماهيت دانش نقش مهمي بر خودكارآمدي و هيجانات تدريس او دارد. بدين منظور پژوهش حاضر به بررسي تأثير باورهاي معرفت‏ شناختي بر خودكارآمدي و هيجانات تدريس معلمان آموزش ويژه مي ‏پردازد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه ‏ي آماري، شامل كليه معلمان ابتدايي شاغل در مدارس دانش ‏آموزان با نيازهاي ويژه استان مازندران در سه گروه معلمان كم ‏توان ذهني، نابينا و ناشنوا شهرستان بابل بوده كه بر اساس روش خوشه ‏اي تك مرحله ‏اي شهرستان بابل به صورت تصادفي انتخاب و در اين خوشه كليه اعضا به تعداد 96 نفر مورد بررسي قرار گرفتند. جهت گردآوري داده‌ها، از سه پرسش‏نامه باورهاي معرفت ‏شناختي شومر، پرسش‏نامه خودكارآمدي معلم و پرسش‏نامه هيجانات تدريس معلمان استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‏ ها از روش‎هاي ضرايب همبستگي اسپيرمن، تحليل رگرسيون خطي چندگانه به شيوه گام به گام استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه خودكارآمدي با مؤلفه سريع دانستن يادگيري، ساده دانستن دانش، باور به ذاتي دانستن توانايي و قطعي دانستن دانش رابطه منفي دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه باور به ذاتي بودن توانايي يادگيري قدرت پيش ‏بيني خودكارآمدي را دارد. هم‏چنين يافته‏ ها نشان داد كه ذاتي دانستن توانايي يادگيري، ساده دانستن دانش، و سريع دانستن يادگيري با لذت رابطه منفي دارند. به طور كلي معلمان داراي باورهاي معرفت شناختي خام بيشتر در كلاس هيجانات منفي را تجربه مي‏ كردند. در تحليل رگرسيون بجز يادگيري سريع ساير مولفه ‏هاي باورهاي معرفت شناختي توانايي پيش‏بيني لذت را دارند. يافته ‏هاي حاصل از اين پژوهش بر رشد باورهاي معرفت شناختي جهت ارتقاء خودكارآمدي معلمان دانش ‏آموزان با نيازهاي ويژه و ايجاد هيجان مثبت تدريس تأكيد دارد.