شناسايي مولفه‌هاي اثرگذار بر جهت‌گيري پارادايمي اعضاي هيات علمي رشته‌ مطالعات برنامه‌درسي: يك مطالعه تركيبي

اين پژوهش با هدف شناسايي مولفه‌هاي اثرگذار بر جهت گيري پارادايمي اعضاي هيات علمي رشته مطالعات برنامه‌درسي انجام گرديد. پژوهش به روش تركيبي از نوع تبييني متوالي، مدل توضيحات تعاقبي در دو مرحله كمي و كيفي انجام گرفت. جامعه آماري بخش كمي كليه اعضاي هيات علمي رشته مطالعات برنامه‌درسي دانشگاه‌هاي دولتي ايران بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده 85 نفر انتخاب شدند و براي گردآوري داده ها نيز از مقياس محقق ساخته استفاده شد. بدين منظور ابتدا ابعاد ده گانه هستي شناختي، انسان شناختي، معرفت شناختي، روش‌شناختي، تربيت شناختي و مدل برنامه‌درسي شامل هدف، محتوا، راهبردهاي تدريس و ارزشيابي از پارادايم هاي پنج گانه انتقادي، تفسيري، پست مدرن، پوزيتويستي و اسلامي استخراج گرديد و پس از بررسي روايي و پايايي ابزار، داده‌ها گردآوري شد. تحليل داده هاي كمي با استفاده از آزمون استنباطي Friedman و تحليل واريانس‌هاي مكرر نشان داد كه اعضاي هيات علمي رشته مطالعات برنامه‌درسي فاقد انسجام پارادايمي مي‌باشند. در بخش كيفي با استفاده از روش مطالعه موردي كيفي و به كار گيري معيار اشباع يافته ها، مصاحبه نيمه ساختارمند با 10 نفر از اعضاي هيات علمي رشته مطالعات برنامه‌درسي در راستاي يافته هاي بخش كمي انجام گرفت كه نتايج حاصل از روش تحليل مضمون نشان داد كه سه بعد علمي و تحقيقاتي، بعد معرفتي و بعد جو آكادميك از عوامل اثرگذار بر عدم انسجام پارادايمي اعضاي هيات علمي مي‌باشند.