جستاري نظرورزانه پيرامون اسلامي‌سازي برنامه درسي

برنامه‌درسي به طور ذاتي ماهيت ايدئولوژيك دارد و اين ويژگي ابتناي هر ديدگاه برنامه درسي به فلسفه‏ هاي خاص را به همراه دارد. مختصات ارزشي در هر ديدگاه باعث تمايز با ساير نظريه‏ ها و ديدگاه ‏ها مي‏ شود و تقابل‏ هاي ايدئولوژيك را ايجاد مي‏ كند. بر اين اساس طرح برنامه درسي فطرت‏ گرايي توحيدي بر پايه فلسفه تربيتي اسلام قابل دفاع مي‏ باشد و مي‏ توان عناصر برنامه‌درسي بر اين پايه را صورت‏ بندي كرد. عنصر نياز كه نخستين حلقۀ برنامه ‏ريزي درسي است از توجه و تحليل توأمان آرمان‏ گرايي و واقع‌گرايي و در يك تعادل پويا به دست مي‌آيد و نمي‌توان نيازها را صرفاً از انعكاس واقعيت‏ ها مورد توجه قرار داد. از داده ‏بنياد تلقي نمودن نيازهاي برنامه درسي بايد پرهيز كرد و از ارتباط معنادار نيازها به ارزش‌هاي اساسي اسلامي اطمينان به دست آورد. عنصر «هدف» نيز در اين ديدگاه با قرب الهي و عبوديت نسبت طولي واضح خواهد داشت و ضمن ارتباط با نيازها و ضرورت‏ هاي اجتماعي، جهت‏ گيري الهي خود را حفظ خواهد كرد. ساير اجزا و عناصر برنامه درسي از قبيل محتوا، روش، محيط، تربيت و خانواده نيز چنين صبغه‏ اي خواهند داشت.