نقش واسطه‌اي خودشفقت‌ورزي در رابطه كمال‌گرايي و بهزيستي فاعلي

با مطرح‌شدن روانشناسي مثبت و رشد فزاينده آن در عصر كنوني، توجه روانشناسي از تمركز به اختلال‌ها و مشكلات رواني به مطالعه علمي تجربه‌ها و صفت‌هاي فردي مثبت و توجه به نهادهايي جلب شد كه تحول اين تجربه‌ها و صفت‌ها را تسهيل مي‌كنند. اين پژوهش با هدف شناخت نقش واسطه‌اي خودشفقت‌ورزي بين كمال‌گرايي و بهزيستي فاعلي (رضايت از زندگي و عواطف مثبت و منفي) دانشجويان انجام شد. طرح پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. 353 (233 زن و 120 مرد) دانشجوي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب با روش نمونه‌برداري داوطلبانه به‌صورت برخط (آن‌لاين) به فرم كوتاه مقياس خودشفقت‌ورزي،  مقياس رضايت از زندگي، فهرست عواطف مثبت و منفي و مقياس كمال‌گرايي چندبعدي تهران پاسخ دادند. نتايج تحليل مسير ضمن تأييد نقش واسطه‌اي خودشفقت‌ورزي بين ابعاد كمال‌گرايي و بهزيستي فاعلي و برازش مدل نشان دادند كمال‌گرايي و خودشفقت‌ورزي 33 درصد از واريانس رضايت از زندگي، 15 درصد از واريانس عواطف مثبت و 22 درصد از واريانس عواطف منفي را تبيين مي‌كنند. به‌علاوه، 17 درصد از واريانس خودشفقت‌ورزي ازطريق كمال‌گرايي تبيين‌پذير است؛ بنابراين، با  آموزش خودشفقت‌ورزي آثار مخرب كمال‌گرايي بر بهزيستي فاعلي كاهش مي‌يابد.