تحليل جامعه شناختي پوشش روزمره و آئيني زنان در ميان اقليتهاي مذهبي (مورد مطالعه: زرتشتيان و مندائيان)

سبك هاي پوششِ روزمره و آئيني در زمرۀ بارزترين نمودهاي هويتي گروه هاي اجتماعي است و مؤلفه هايي چون باورهاي ديني، مناسك آئيني ، آداب و رسوم، اقليم، آب و هوا و غيره هر يك به نوعي بر شكل گيري و يا تغييرات تدريجي آن تاثيرگذارند. پوشش نقش مهمي در برساخت هويت و هستي اجتماعي گروه ها دارد و اين برساخت هويت به ميانجي پوشش را مي توان به شكلي انضمامي و تجربي در ميان اقوام و مذاهب ساكن در ايران رديابي كرد. اين پژوهش تلاش دارد به مطالعۀ تجربي پوشش زنان در ميان دو اقليت مذهبيِ زرتشتي و مندائي، در جشن ها و مراسم آئيني و كلاً در زندگي روزمره آنان بپردازد تا بدين وسيله سويه هاي اشتراك و افتراق اين دو فرهنگ به لحاظ سبك هاي پوشش و نيز زمينه ها و شرايط برسازندۀ اين وضعيت واكاوي شود. نتايج نشان مي دهد كه زرتشتيان و مندائيان، به عنوان دو جامعه قومي-مذهبي، با داشتن پوششي متحدالشكل، كه هر يك داراي خصوصيات ويژه اي مي باشند و نيز با وجود تمامي تمايزاتي كه بين زرتشتيان و مندائيان از لحاظ اعتقادات مذهبي و ديني ديده مي شود، نه فقط گرايش بالائي به حفظ هويت قومي از طريق پوشاك دارند، بلكه با وجود تفاوت هاي ديني، شباهت هاي بسياري در زمينه رنگ، اجزا و برخي اعتقادات فرهنگي و ديني در لباس زنان اين دو قوم مشاهده مي شود. همچنين نتايج حاكي از آن است كه اين گرايش به پوشش سنتي، قومي و مذهبي در ميان اقليت هاي ايراني غالباً محدود به مراسم و اجتماعات خصوصي آنهاست و آنان در زندگي روزمره پوششي همانند ساير ايرانيان را ترجيح مي دهند.