واكاوي تجربه ي زيستۀ كولي‌ها از طرد اجتماعي (مورد مطالعه: كولي‌هاي شهر خرم‌آباد)

پژوهش حاضر با هدف واكاوي تجربه زيسته ي كولي‌ها از طرد اجتماعي انجام شده است و تلاش شده زيست‌جهان و نظام معنايي كولي‌هاي شهر خرم آباد از طرد و زيست حاشيه‌اي توصيف و تفسير شود. بر همين اساس از پارادايم تفسيري و رويكرد روش‌شناختي پديدارشناسي، براي اجراي اين تحقيق استفاده شد تا از اين طريق با رجوع به تاريخچه زندگي اجتماع حاشيه نشين كولي ها به فهم ميان‌ذهنيت‌هاي آنها پرداخت. جمع‌آوري داده‌ها با مشاركت كنندگان از طريق ابزارهاي مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و بحث گروهي انجام شد. در اين مطالعه با انجام مصاحبه با 18 نفر و برگزاري دو بحث گروهي اشباع نظري حاصل شد. براي انتخاب مشاركت‌كنندگان روش نمونه‌گيري نظري مبنا قرار گرفت و نمونه گيري گلوله برفي به كار گرفته شد. محور اصلي يافته‌هاي اين مطالعه، چندوجهي بودن محروميت و طرد كولي‌هاي حاشيه‌نشين را نشان‌ مي‌دهد كه مفهوم پايه «زيست در حاشيه كولي‌ها» را به تصوير كشيده است. چرخه محروميت‌زا زندگي كولي‌ها در قالب مقولاتي از قبيل «زيستن در حاشيه اقتصاد رسمي، معضل معيشت و ناامني شغلي، بي‌پناهي و فروافتادن در چرخه محروميت، تقلاي نافرجام در پذيرش اجتماعي، احساس غريبگي و ناكامي از دوران كودكي، دغدغه روزمرگي و تنزل پيوندهاي گروهي، محروميت مضاعف، پناه گرفتن درفضاهاي بي دفاع شهري» توصيف و تفسير شده است.اين گروه در حاشيه در يك فرآيند مداوم طرد قرار دارند، به طوريكه طرد اقتصادي كولي ها با طرد اجتماعي، فرهنگي و نهادي به نحوي هم پوشان شده است و وضعيت برون افتادگي آنها از نظام زيست اجتماعي را فراهم آورده است، بي آنكه راهي براي خروج از اين وضعيت موجود باشد. آنها در تقلا براي زيستن به طورپيوسته فرايند طرد از جامعه را با رفتارهاي ونداليستي، بزهكارانه و منحرفانه بازتوليد مي كنند.