نسبت زبان ملي و زبان محلي در سياست هاي فرهنگي (مطالعه رويكرد سه نهاد آموزش و پرورش، فرهنگ وارشاد اسلامي وصدا وسيما در شهر ايلام )

هدف پژوهش حاضر، بررسي نسبت زبان ملي و زبان محلي در سياست‌هاي فرهنگي با مطالعۀ رويكرد سه نهاد آموزش‌وپرورش، فرهنگ‌وارشاد اسلامي و صداوسيما در شهر ايلام است. رويكرد پژوهش، كيفي و تكنيك جمع‌آوري اطلاعات آن مصاحبۀ عميق است. جامعۀ هدف را مسئولان سه نهاد آموزش‌وپرورش، صداوسيما و فرهنگ‌وارشاد اسلامي و كارشناسان مربوط به اين سه حوزه در شهر ايلام تشكيل مي‌دهند كه به شيوۀ نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده‌اند. جمع‌آوري داده‌ها تا رسيدن به اشباع نظري ادامه پيدا كرد كه نهايتاً به 16 مصاحبه ختم شد. داده‌ها به روش تحليل مضمون تماتيك بر اساس الگوي ولكات مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌هاي اين مطالعۀ كيفي، 9 تم يا مضمون اصلي به دست داد كه در سه دسته مضامين مرتبط با سياست‌ها، مضامين مرتبط با نتايج و مضامين مرتبط با راهكارها دسته‌بندي شدند. مضامين مرتبط با سياست‌ها شامل چهار مضمون غلبۀ رويكرد امنيتي در نسبت بين زبان ملي و زبان محلي، سياست‌زدگي، سليقه‌اي و فردمحور شدن اجراي سياست‌ها و مركزگرايي نهاد و سياست‌ها است. مضامين مرتبط با نتايج نيز شامل سه مضمون به حاشيه رفتن زبان محلي، تمركز قدرت در زبان معيار و چالش تسلط آموزش تك‌زبانه است و درنهايت مضامين مرتبط با راهكارها شامل دو مضمون ضرورت انسجام زبان قومي و زبان ملي و تنوع گويشي و عدم تسلط گويش معيار در زبان كردي است كه در متن پژوهش، به تبيين هر كدام از مضامين اصلي پرداخته شده است.