بررسي جامعه شناختي فرهنگ انرژي در بين كنشگران ساخت مسكن و ساختمان

امروزه مسئله‌ي هدررفت انرژي، يكي از مهم‌ترين چالش‌‌هاي محيط زيست مي‌باشد. بر اساس پژوهش‌ها، مصرف انرژي خانگي در ايران نسبت به ميانگين جهاني آن بالاتر است. بسياري از پژوهش‌ها، صرفا به فرهنگ مصرف‌كنندگان در واحدهاي مسكوني تمركز كرده‌اند؛ درحاليكه در بسياري از اوقات شرايط فيزيكي ساختمان منجر به هدر رفت انرژي مي‌شود. شرايط فيزيكي ساختمان نيز قبل از سكونت توسط سازندگان، مهندسان و عوامل ديگر بوجود آمده است. بنابراين كنشگران در حوزه‌ي ساخت‌وساز موضعيت پژوهش جاري است. رويكرد اين پژوهش كيفي و با راهبرد نظريه زمينه‌اي انجام پذيرفته است. مصاحبه‌ها به‌صورت نيمه‌ساختار‌يافته با كنشگران ساخت و ساز انجام شده است. با استفاده از نظريه زمينه‌اي تا جايي‌كه به پژوهشگران به اشباع نظري برسند، مصاحبه‌ها انجام شد. بر همين اساس كد گذاري باز، محوري انجام گرديد و سپس مقوله هسته از آن استخراج گرديد. ابتدا بر اساس كدهاي مربوطه، يافته‌ها در سه بخش هنجارهاي شناختي، فرهنگ مادي و رويه‌ها بهمراه موانع و تسهيلگرهاي آنان تقسيم بندي شدند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه سطح دانش و نگرش كنشگران، هنجارهاي شناختي را تضعيف نموده است و اين موضوع بخصوص در مناطق پايين شهر بيشتر به چشم مي‌خورد. همچنين هزينه‌ها و مرسومات، بالاترين اثر را در نوع فرهنگ مادي كنشگران دارد. بيشترين تسهيلگري در فرهنگ انرژي ساخت‌وساز را رويه‌هاي انرژي و سپس فرهنگ مادي در قسمت‌هاي بالاي شهر تهران دارد و نيز هنجارهاي شناختي و فرهنگ مادي در پايين شهر، اثر كمتري بر فرهنگ انرژي ساخت‌وساز دارد. تحريم ها منجر به فشار سطح خرد به ميانه شده و بي تفاوتي به مصرف انرژي ساختمان حاصل شده است.