تحليل داده بنياد فرهنگ بيگانگي شغلي در نظام بوروكراسي ايران

قصد اين جستار تحليل داده بنياد فرهنگ بيگانگي شغلي در نظام بوروكراسي- اداري در ايران است. از آنجا كه پژوهش حاضر در چارچوب رويكرد كيفي و به طور مشخص نظريه زمينه اي اشتراوس و كوربين به انجام رسيده است مي كوشد شرايط علي، زمينه ها، عوامل مداخله گر، راهبردها و پيامدهاي بيگانگي شغلي را مطالعه كند. پژوهش با استفاده از شيوۀ نمونه گيري گلوله برفي با 15 نفر از كاركنان شاغل در بخش اداري مصاحبه عميق فردي به عمل آورده است. داده ها در مراحل سه گانه كدگذاري تحليل شدند و نتايج نشان داد كه بيگانگي شغلي كه امروزه به شكل نوعي فرهنگ درآمده است محصول برخي شرايط علي مثل بي عدالتي، طرد و احساس ناامني است و همچنين از برخي زمينه ها نظير بي انگيزشي، احساس تنهايي و فقدان تخصص تأثير مي پذيرد. اين شرايط و زمينه ها در كنار اثرات عوامل مداخله اي مثل نوسانات و تغييرات اداري بر شدت بيگانگي شغلي مي افزايند. برخي از راهبردهايي كه سازمانها مي توانند براي مواجهه با اين پديده استفاده كنند عبارتند از انگيزه بخشي، مهارت زايي و ايجاد روحيه تعامل و همدلي در ميان افراد. در صورت عدم اتخاذ راهبردها، فرهنگ بيگانگي شغلي مي تواند به گسترش نفرت، انزجار، افسردگي، و طرد متقابل ميان اعضا دامن بزند. در كل عوامل متعددي در بسط فرهنگ بيگانگي شغلي در نظام بوروكراسي- اداري نقش دارند و شناسايي آنها در سازمان‌هاي اداري امكان توسعه اقدامات پيشگيرانه براي جلوگيري از بيگانگي شغلي را فراهم مي‌كند.