بازنمايي پايگاه اجتماعي زن در سينماي عامه‌پسند ايران در دهه 70

سينما يكي از انواع رسانه‌هاست كه اهميت فراواني دارد زيرا بر باورهاي افراد تأثيرگذار است. رسانه‌ها ممكن است در فرآيند بازنمايي به تحريف واقعيت بپردازند. موضوع زن و تلقي هر فرهنگ و نحوه‌ي ارائه‌ي الگو از شخصيت زن در توليدات فرهنگي، از بهترين شاخص‌ها در ارزيابي عملكرد يك نظام است؛ بنابراين انجام پژوهشي با هدف بازنمايي پايگاه اجتماعي زن در سينماي عامه‌پسند ايران در دهه‌ي 70 ضروري است. 3 فيلم براي تحليل انتخاب‌شده‌اند. نمونه‌گيري از بين كليه‌ي فيلم‌هاي عامه‌پسند به روش هدفمند انجام‌گرفته است. فيلم‌هاي انتخاب‌شده عبارت‌اند از: قرمز ، سگ‌كشي و شوكران. نتايج نشان مي‌دهد در دهه‌ي 70 در اين سه فيلم توجه ويژه‌اي به سمت زنان و مسائل آنان وجود دارد، اما هر يك از زنان در برابر مرداني قرار مي‌گيرند كه اندوخته‌ي ذهني‌شان برخاسته از هژموني مردسالارانه است كه به باور گرامشي رضايتي خودانگيخته و جايگزيني براي قدرت اجتماعي مردان است. واكنش زنان در برابر سلطه‌ي مردان، فرياد عامليت است؛ اما طغيان مردسالاري در برابر آنان قرار دارد، زيرا روابطي كه زنان در جامعه‌ تجربه مي‌كنند تحت‌تأثير ايدئولوژي است كه آلتوسر آن را بدفهمي مي‌داند. زنان ساختار جنسيتي مبتني بر زنان/مردان را مي‌شكنند تا سنتي نباشند اما مدرن هم نيستند. برخلاف شهرت سينماي دهه‌ي 70 به سينماي زن، وقوع سركوبي از جنس سخت‌افزاري و سرد توسط ساختار ايدئولوژيك، ويژگي سينماي اين دهه است.