نگاشت معنايي فعلهاي وجهي فارسي ميانۀ زردشتي از ديدگاه رده شناسي

پژوهش حاضر به بررسي نگاشت معنايي فعل‌هاي وجهي فارسي ميانۀ زردشتي ازديدگاه رده‌شناسي مي‌پردازد. اين پژوهش از نوع كيفي با روش توصيفي-تحليلي است و براساس چارچوب تركيبي ناوز (2008) به انجام رسيده است. فعل‌هاي وجهي فارسي ميانۀ زردشتي عبارت‌اند از: abāyēd «بايد، ضروري است»، šāyēd «شايسته است؛ مي‌توان»، tuwān «مي‌توان»، sazēd «سزاوار است؛ مي‌توان» و kāmistan «خواستن». داده‌هاي پژوهش از متون فارسي ميانۀ زردشتي به‌صورت دستي گردآوري شده‌اند. پس از گردآوري داده‌ها، نوع وجهيت فعل‌هاي وجهي در داده‌ها مشخص، سپس نگاشت معنايي هر فعل روي فضاي مفهومي معلوم شد. اين بررسي نشان داد كه اين چارچوب براي پوشش معاني فعل‌هاي وجهي فارسي ميانۀ زردشتي نيازمند اصلاح است؛ ازاين‌رو، روي محور عمودي فضاي مفهومي، محور احتمال به دو محور امكان و ضرورت افزوده شد. همچنين، مشخص شد كه داده‌هاي فارسي ميانۀ زردشتي اصل رده‌شناختي مطرح‌شده در اين چارچوب را نقض مي‌كنند؛ بنابراين، يافته‌هاي حاصل از بررسي فعل‌هاي وجهي فارسي ميانه، اصل يكسان‌گرايي را به چالش مي‌كشند.