تصريف فعل در كُردي سنندجي در چارچوب ساختواژۀ ساختي

تصريف يكي از مهم‌ترين و درعينِ‌حال پرچالش‌ترين فرايندهاي حوزۀ ساخت‌واژه به‌شمار مي‌رود كه همواره از ديدگاه‌هاي مختلف بررسي شده است. رويكرد ساخت‌واژۀ ساختي يكي از رويكردهاي متأخر در حوزۀ ساخت‌واژه است كه با نگاهي ساخت‌بنياد به ساخت‌واژۀ زبان در تلاش است تا ارتباطي نظام‌مند بين صورت و معنا برقرار كند. اين رويكرد دراين‌زمينه ابزاري را معرّفي مي‌كند كه به‌وسيلۀ آن مي‌توان فرايندهاي گوناگون ساخت‌واژي ‌ازجمله تصريف را فارغ از ساخت‌واژي يا نحوي‌بودن آن‌ها تحليل كرد. در پژوهش پيشِ رو، صورت‌هاي تصريفي فعل در گويش سنندجي از زبان كردي در چارچوب ساخت‌واژۀ ساختي توصيف مي‌شود. داده‌هاي اين پژوهش، برگرفته از پيكره‌اي 1000 جمله‌اي، شامل 100 فعل سادۀ زبان كردي است كه نگارنده آن را گردآوري كرده است. آنچه در اين نوشتار به آن پرداخته مي‌شود تحليل ساخت‌هاي تصريفي فعل ساده در زبان كردي سنندجي با استفاده از طرح‌واره‌هاي ساختي است. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد در مواردي كه نتوان به پايۀ مشتركي بين دو سازۀ تصريفي قائل شد، طرح‌واره‌هاي مرتبۀ دوم به‌خوبي از عهدۀ برقراري ارتباط بين آن‌ها برمي‌آيند.