بررسي مقايسه‌اي ميزان تغييرات هموديناميك و سطح بي‌حسي نخاعي در بيماران مبتلا به كم‌كاري تيروئيد و گروه كنترل تحت عمل جراحي سزارين با بي‌‏حسي نخاعي: مطالعه موردي- شاهدي

مقدمه: بارداري تأثير قابل توجهي بر غده تيروئيد و عملكرد آن دارد. كم كاري تيروئيد در بارداري به‌عنوان افزايش سطح TSH در سرم تعريف مي شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان تغييرات هموديناميك و سطح بي حسي نخاعي در بيماران مبتلا به كم كاري تيروئيد تحت عمل جراحي سزارين با بي حسي نخاعي و مقايسه آن با گروه كنترل انجام شد.روش‌كار: در اين مطالعه موردي شاهدي، 83 نفر از بيماران 42-18 ساله كه جهت سزارين به بيمارستان مطهري شهرستان جهرم مراجعه نمودند، در دو گروه كم‌كاري تيروئيد (42 نفر) و كنترل (41 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. سطح بي‌حسي نخاعي، فشارخون سيستوليك، دياستوليك و متوسط شرياني و ضربان قلب در زمان هاي قبل از تجويز داروي بي‌حسي، 1، 15، 30، 45 و 60 دقيقه بعد از انجام بي حسي و در زمان ورود و خروج از ريكاوري اندازه‌گيري و ثبت شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 21) و آزمون‌هاي اندازه‌گيري مكرر، كوكران، آزمون آناليز واريانس و كاي اسكوئر انجام شد. ميزان p كمتر از 0/05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته ها: فراواني سطح بي‌حسي نخاعي بين بيماران مبتلا به كم‌كاري تيروئيد تحت عمل جراحي سزارين با بي‌حسي نخاعي و گروه كنترل تفاوت معني‌داري داشت (0/001 p). بين گروه‌هاي بيماران مبتلا به كم‌كاري تيروئيد و گروه كنترل، از نظر ميانگين فشارخون سيستوليك و دياستوليك بيماران در زمان‌هاي قبل و 1 دقيقه بعد از بي‌حسي، 15، 30، 45 و 60 دقيقه بعد از بي‌حسي و در ورود به ريكاوري و خارج از ريكاوري، تفاوت معني‌داري وجود نداشت (0/05 p).نتيجه گيري: استفاده از بي حسي نخاعي در مادران باردار با كم كاري تيروئيد اگرچه سطح بالاتري از بي‌حسي را در طول عمل نسبت به گروه كنترل گزارش كرده بود، اما تفاوت فشار متوسط شرياني و ضربان قلب بين گروه ها از نظر باليني اهميت نداشت. بر اساس مطالعه حاضر، به‌نظر نمي‌رسد نياز به تغيير پروتكل بي حسي نخاعي مخصوص بيماران مبتلا به كم كاري تيروئيد وجود داشته باشد.