مايع آمنيوتيك مكونيال و نتايج مادري و نوزادي

مقدمه: يكي از مشكلات عمده جنين، دفع محتويات روده جنين در كيسه مايع آمنيون يا مايع آمنيوتيك آغشته به مكونيوم مي‌باشد. اگر مدت زمان آغشته شدن مايع به مكونيوم طولاني باشد و يا اگر مكونيوم غليظ باشد، خطرات جدي را براي مادر و جنين به‌دنبال دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسي شيوع نوزادان متولد شده با مايع آمنيوتيك مكونيال و عوارض مادري و جنيني همراه آن انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه مقطعي در يك دوره 6 ماهه (آذر 1393 تا خرداد 1394) بر روي 1383 نفر از زنان با بارداري تك‌قلو و سن حاملگي بيشتر از 28 هفته كه به‌علت شروع دردهاي زايمان به بيمارستان ام‌البنين (س) مشهد مراجعه كرده بودند، انجام شد. اطلاعات مورد بررسي شامل: سن مادر، سن حاملگي، تعداد بارداري، روش زايمان، شرايط مايع آمنيوتيك، جنسيت نوزاد، آپگار نوزاد، ABG (گازومتري خون شرياني)، وزن هنگام تولد و نياز به احياي نوزاد بود. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) و آزمون‌هاي آماري تي تست و كاي اسكوئر انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: در مطالعه حاضر از 1383 مورد زايمان طبيعي، 114 مورد مايع آمنيوتيك آغشته به مكونيوم داشتند (شيوع 8.2%). تعداد سزارين در گروه مكونيال غليظ (26 مورد (43.3%)) نسبت به مكونيال رقيق (9 مورد (16.7%)) بيشتر بود (0.002=p). ميزان ABG غيرنرمال در گروه مكونيال 10 مورد (8.7%) بود كه 6 مورد (5.2%) در گروه ديسترس جنيني بود. ميزان ABG غيرنرمال 8% بود كه به‌طور معناداري در گروه مكونيال غليظ بيشتر بود (0.002=p). آپگار كمتر از 7 در دقيقه اول در گروه مكونيال غليظ بيشتر بود (0.01=p) و آپگار دقيقه 5 تفاوتي بين دو گروه نداشت. هيچ مورد از تشنج و مرگ نوزاد در دو گروه مشاهده نشد. نتيجه گيري: در اين مطالعه شيوع مايع آمنيوتيك آغشته به مكونيوم 8.2% بود. اگرچه ميزان سزارين در گروه مكونيال غليظ بيشتر بود، ولي ميزان ديسترس جنيني در دو گروه مكونيال غليظ و رقيق اختلاف معناداري نداشت. با توجه به عوارض سزارين در مادر، زايمان طبيعي مي تواند يك روش انتخابي در اين مادران باشد و سزارين محدود به موارد ديسترس جنيني و يا مكونيال غليظ دور از زايمان باشد.