تأثير تركيب گياهي منوهلپ® بر نشانه‌هاي زودرس يائسگي: يك كارآزمايي باليني تصادفي دوسوكور كنترل شده با دارونما

مقدمه: نشانه هاي زودرس يائسگي بسيار شايع و اغلب بسيار ناراحت كننده مي باشند. با توجه به افزايش روزافزون تعداد زنان با تجربه اين نشانه ها در جهان و ايران، نياز فزاينده اي به استفاده از روش هايي جهت كاهش اين نشانه ها وجود دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير تركيب گياهي منوهلپ بر كاهش شدت نشانه هاي زودرس يائسگي و تعداد و شدت گرگرفتگي (پيامدهاي اوليه) و ارتقاي كيفيت خواب و كيفيت زندگي (پيامدهاي ثانويه) زنان يائسه انجام شد. روش‌كار: در اين مطالعه كارآزمايي باليني دوسوكور، 100 زن 59-50 ساله شهر تبريز كه از نشانه هاي يائسگي رنج مي بردند، به‌صورت تصادفي به يكي از دو گروه دريافت كننده منوهلپ يا دارونما تخصيص يافتند. تصادفي سازي بلوك بندي شده طبقه اي (بر اساس مدت زمان يائسگي) با نسبت تخصيص 1:1 انجام گرفت. جهت بررسي پيامدها، مقياس‌هاي كليماكتريك گرين، كيفيت خواب پيتزبورگ و كيفيت زندگي ويژه يائسگي (MENQOL) و چك ليست تعداد و شدت گرگرفتگي مورد استفاده قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 21) و آزمون هاي آنووا با اندازه گيري تكراري، آناليز كوواريانس و من ويتني يو انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها: از نظر ميانگين نمرات گرين، 4 و 12 هفته پس از شروع مداخله، تفاوت آماري معني داري بين دو گروه وجود نداشت (تفاوت ميانگين تعديل شده 0.60، فاصله اطمينان 95%: 2.9- تا 4.0)، ولي ميانگين رتبه تعداد گرگرفتگي (به‌ترتيب 0.003=p و 0.008=p) و ميانگين شدت (0.59، 0.3 تا 0.9) در گروه منوهلپ نسبت به گروه دارونما بيشتر بود. از نظر ميانگين رتبه نمره پيتزبورگ (p = 0.29) 4 هفته و ميانگين نمره MENQOL (p = 0.64) 12 هفته پس از شروع مداخله تفاوت معني داري بين دو گروه وجود نداشت. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نتوانست تأثير مثبت كپسول گياهي تركيبي منوهلپ بر بهبود نشانه‌هاي زودرس يائسگي را نشان دهد.