تاثير رهبري تحول آفرين بر عملكرد نوآورانه سازمان: بررسي نقش ميانجي فرهنگ وراهبرد نوآوري

زمينه و هدف: هدف اين پژوهش بررسي تأثير رهبري تحول‌آفرين بر عملكرد نوآورانه با توجه به نقش ميانجي فرهنگ و راهبرد نوآوري است.روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت و روش انجام آن، توصيفي از نوع هم‌بستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كاركنان و مديران بانك توسعه تعاون (ادارات مركزي و مديريت شعب تهران) به تعداد 316 نفر است كه حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 173 نفر تعيين و به روش تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. براي سنجش رهبري تحول‌آفرين از پرسش‌نامه بس و اوليو (1994) و براي سنجش عملكرد نوآورانه، فرهنگ و راهبرد نوآوري از پرسش‌نامه ساتاياراكسا و بونيت (2018) استفاده شد. روايي پرسش‌نامه‌ها به روش محتوايي و صوري و پايايي آن‌ها با آزمون آلفاي كرونباخ بررسي و تأييد شد. همچنين براي تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل‌يابي معادلات ساختاري بهره گرفته شده است.يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه رهبري تحول‌آفرين اثر مستقيم و معنادار بر فرهنگ نوآوري (با ضريب 0/58)، راهبرد نوآوري (با ضريب 0/53) و عملكرد نوآورانه (با ضريب 0/64) دارد. هم‌چنين تأثير غيرمستقيم رهبري تحول‌آفرين از طريق فرهنگ نوآوري (با ضريب 0/298) و راهبرد نوآوري (با ضريب 0/360) بر عملكرد نوآورانه و تأثير مستقيم فرهنگ و راهبرد نوآوري بر عملكرد نوآورانه (به‌ترتيب با ضرايب 0/47و 0/68) نيز تأييد شد.نتيجه‌گيري: با توجه به تغييرات روزافزون صنعت بانكداري، ارتقاي عملكرد نوآورانه بانك‌ها به موجب به‌كارگيري سبك رهبري تحول‌آفرين و تقويت فرهنگ نوآوري و تدوين و اجراي راهبرد‌هاي نوآوري مي‌تواند راهكار مناسبي براي سازگاري با اين تغييرات و هم‌چنين پاسخ مناسبي به درخواست‌هاي متغير و متنوع مشتريان باشد.